Green Pen & White Paper [ Completed ]

Three

Zawgyi

လမ္းရွင္းေသာ တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ ဝမ္ရိေပၚ ဆိုင္ကယ္ကို ရပ္လိုက္သည္။ဘာလို့ဆို အေနာက္က ထိုင္လိုက္ေနေသာ လူသားေလးက သူ ့ခါးကို တအားဆြဲေနတာေႀကာင့္။

"ဒါနဲ့ မင္းက ဘာလို့ ငါ့ကို အတင္းအိမ္ျပန္ေခၚလာတာလဲ…
ငါ့ကို ရွင္းျပပါဦး။မင္းနဲ့ငါက တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ သိလည္း မသိဘဲနဲ့ ငါ့ကို ဆြဲလားရမ္းလား လာလုပ္ေနတယ္!"

ေရွာင္းက်န့္ ထိုစကားကို ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ဆိုင္ကယ္စီးျပီးမွ ေျပာထြက္လာသည္။ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဒီေန့ေျပာထြက္ေသးလို့။သူ ့ကိုခိုးေျပးတဲ့သူသာဆိုရင္ အခုေလာက္ဆို ဟင္း……

"ခင္ဗ်ားေလးက ေနမေကာင္းတဲ့သူေလ။ေနမေကာင္းေတာ့ အိမ္မွာပဲ ေနရမွာေပါ့။ဘာလို့ ေက်ာင္းသြားေနဦးမွာလဲ။"

"ငါ ေနမေကာင္းဘူးလို့ မင္းကို ဘယ္သူေျပာလဲ!"

"ဦးေနွာက္မွာ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာမလား"

"ဟမ္"

ေရွာင္းက်န့္ သူ ့ကို အရူးလို့ မေျပာရံုတမယ္ ထင္ေနသည့္
ေခါင္းျပာေကာင္ရဲ့ထိပ္ကို ပိတ္ထုလိုက္သည္။

"မင္းစဥ္းစားေလ ငါသာ အဲ့လိုျဖစ္ေနရင္ ေက်ာင္းမွာ စာလာသင္မလား ငတံုးေကာင္ရဲ့"

"ဒါဆို က်ြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားက က်ပ္ျပည့္ရဲ့လားလို့ ေမးတုန္းက
ဘာမွမွ ျပန္မေျပာႀကတာ။"

"မင္း ေမးခြန္းကိုလည္း ျပန္စဥ္းစားႀကည့္ေလ။
ဆရာတစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က က်ပ္ျပည့္ရဲ့လားေမးေနတာ ဘယ္သူက မအံ့ႀသဘဲ ေနမွာလဲ"

"ဒါဆို ခင္ဗ်ားကေရာ ဘာလို့ အူေႀကာင္ေႀကာင္ေတြ ေျပာေနတာလဲ"

"ငါ့အက်င့္ပဲ။အရမ္းစပ္စုတယ္…အခုခ်က္ခ်င္း ငါ့ကို ေက်ာင္းျပန္ပို့ အကုသိုလ္ေလး!"

သူ ့ကို ပစ္ပစ္နွစ္နွစ္ေျပာခ်သြားေပမဲ့ စိတ္မဆိုးရက္နိင္။
နို့နံ့ေမႊးေနတဲ့ ထိုလူ ့ကို ခ်စ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြပဲ တဖြားဖြား ထြက္လာေနတယ္။ဝမ္ရိေပၚတို့က အခ်စ္ကို လယ္ဗယ္ဂိတ္ဆံုးေရာက္ေနျပီ။လာမတားႀကနဲ့ေတာ့…