Green Pen & White Paper [ Completed ]

Four

Zawgyi

ဝမ္ရိေပၚက သူ ့ေအာက္က လူသားေလးကို တိုးတိုးေလးကပ္ေျပာလိုက္တယ္။က်ြန္ေတာ္ ညီငယ္ေလးကို အာခံတြင္းေလးနဲ့ ငံုေပးပါလားလို့။

"အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝစေတာ့မယ္ေနာ္ ေပါင္ေပါင္း!"

"ငါ မင္းနဲ့ မယူခ်င္ဘူး"

"ဘာျဖစ္လို့လဲ"

"မင္း ငါ့ကို ေပါက္ကရာေတြ လုပ္ခိုင္းေနတယ္ေလ။
ငါ အဲ့လို မလုပ္ခ်င္ဘူး!"

"မရဘူးေနာ္။က်ြန္ေတာ္ ဒီျမိဳ ့ရဲ့ အမတ္သား။
က်ြန္ေတာ့္ကို ျငင္းလိုက္ရင္ ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာ မသိတာလားေျပာ!"

ေရွာင္းက်န့္က သူ ့ကို ဆူပုတ္ပုတ္ရုပ္နဲ့ေျပာေနသည့္ အေကာင္ရဲ့ ေခါင္းအား ပိတ္ထုလိုက္သည္။

"ဖယ္ ငါ့ေပၚက"

"မဖယ္ဘူးကြာ။ခ်စ္ခ်င္လို့ပါဆို"

"မခ်စ္နဲ့"

ေခါင္းျပာေကာင္ကို သူ ့ကို အတင္းဖိခ်တယ္။သူ ရုန္းလို့လည္း မရ။ကုန္းထလို့လည္း မရ။သူ ့ရဲ့အက်ၤ ီႀကယ္သီးေတြကို
ျဖဳတ္ျပီး ရင္ဘတ္ေတြကို လက္ေတြနဲ့ပြတ္လာတယ္။

သူတကယ္ မေနတတ္ေတာ့ဘူး။
ဒီေခြးေကာင္က သူ ့ကို ဘာေတြလုပ္ေနမွန္း မသိဘူး။
စိတ္တိုလာျပီ။

"ဝမ္ရိေပၚ!"

ျပန္ထူးသံေတာ့ မႀကားရ။တျပြတ္ျပြတ္စုပ္သံေတြပဲ ႀကားေနရတယ္။အသံေတြေႀကာင့္ေရာ အလုပ္ခံေနရတာေတြေႀကာင့္ေရာ သူ တစ္ခုခုျဖစ္လာေနျပီ။

"ငါ မေနတတ္ေတာ့ဘူး…"

"ခဏေလး ပိုေကာင္းလာလိမ့္မယ္"

ေခါင္းျပာေကာင္က သူ ့နည္းတူ အက်ၤ ီေတြ ခ်ြတ္တယ္။
သူ ့ကိုလည္း ေဘာင္းဘီေတြ အထိပါ ခ်ြတ္တယ္။
သူ ့ရဲ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးက ေျခခ်င္းဝတ္မွာ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္။

"မလုပ္နဲ့လို့ ငါေျပာေနတယ္ေနာ္…
ငါ ငိုမွာ ဝမ္ရိေပၚ!!"

ဝမ္ရိေပၚက သူ ့စကားကို လံုးဝနားမေထာင္ဘဲ သူ ့ရင္ဘတ္က ခ်ယ္ရီသီးေတြကို ပါးစပ္ျဖင့္ တျပြတ္ျပြတ္စုပ္ယူသည္။

"အင့္…ဟင့္"

ေရွာင္းက်န့္ တကယ္ငိုခ်င္လာျပီ ျဖစ္သည္။
ဘယ့္နွယ္ ဘယ္ကေကာင္မွန္းမသိတဲ့ ေခါင္းျပာေကာင္ကို
သူမတိုက္ဘဲနဲ့ သူ ့နို့ေတြကို အတင္းလာစို့ေနတာ။