"Eğer olacakları önceden bilebilseydiniz yine de devam eder miydiniz? Yoksa arkanıza bile bakmadan milenyum hızıyla evrenin en ücra köşesine doğru kaçar mıydınız? Ben tercih hakkımı birinci seçenekten yana kullandım. Peki ne mi oldu? Gelin de neler...
Arkadaşlar bölümün okunma sayısı ile yorum ve oy sayısı arasındaki mesafe, samanyolu galaksisindeki gezegenler arasında yok herhalde. Lütfen emeğe saygı gösterelim🙏🏻
Satır içi yorumlarınızı da eksik etmezseniz oh mis benden mutlusu yok 🥺
Başlamadan tarafınızı seçmeye ne dersiniz?
Lunars (geceye ve ay'a ait olan):
Solars (güne ve güneş'e ait olan):
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⋆⁺₊⋆ ☾⋆⁺₊⋆
Evet benim dokuz aylık cehennemime hoş geldiniz. Yani bir bakıma.
Okulun genel mimarisi rönesans döneminden kalma bir yapının restore edilmesinden oluşuyordu. Her yer yeşillik kaplıydı. Yer yer Platon gibi büyük düşünürlerin heykelleri dikilmişti. Sarmaşıklar, sanatla bağıran taş duvarların etrafını öyle bir sarmalamıştı ki binayı ne kadar sevdikleri anlaşılıyordu. Okul bir ana bina, yurtlar, idari bölüm, spor salonu, yemekhane ve bir de amfi tiyatrodan oluşuyordu. Bunun dışında at binme, yüzme, okçuluk ve Amerikan futbolu gibi değişik sporların aktivite alanları da vardı.
Evet akademi adeta sanat ve şatafat fışkırıyordu. Fakat bunların hepsi aileler çocuklarını buraya göndersin diye birer aldatmacaydı. Dışarıdan bakanın öyle kolayca fark edemeyeceği bir detaydı. Okulun altında tuhaf deneylerin döndüğü bir laboratuvar vardı. Gündüzleri öğrenciler sık sık Müdire Evelyn'in ofisine çağırılır, sonra da ortadan kaybolurlardı. Birçokları öğrencilerin insanla bir çeşit üstün ırk melezi olduklarını bu yüzden üzerlerinde deney yapıldığını iddia ediyordu. Bunun hakkında gazete küpürleri bile vardı.
Ben diğer öğrencilerden daha geç gelmiştim; üst kampüs, öğrenci kalabalığıyla dolup taşıyordu. Hepsinin de beyaz banttan bileklikleri vardı. Az sonra bana da bir tane takılacaktı.
Okul gerçekten görkemli bir kampüse sahipti. Öğrencilerin büyük bir kısmı girişini sabahtan yapmış olmalıydı. Öyle ki kampüste iğne atsan yere düşmezdi. Hippie'sinden amigo kızına, futbolcusundan asosyal ineğine, punk'çısına, hatta nesli hızla tükenmekte olan normal gencine kadar kampüs her çeşit öğrenciyle fıldır fıldırdı.
Ben hangi gruba mı giriyordum? Ben sadece bendim. Tek yaptığım kendim olmaktı. Ve bunun hiç değişmemesini umuyordum.
Ama Evelyn - Charlotte'un bekçi köpeği - beni yakından takip ederken, sevdiğim şeyleri yapmak zordu. Akademiden mezun olmak, mucizevi bir şekilde B1 katına tıkılmadan yurt dışına çıkmak, astronomi okumak ve her şeyden uzakta, özellikle de buz kalpli teyzemden uzakta, yeni bir hayata başlamak istiyordum.
