BOY ≛ 1

s i x

''Kimse yok mu?''

Sağ elim öylece kapının zilinde dururken hiçbir ses yoktu, Junkyu'nun içeride olması gerekmez miydi? Yaklaşık beş dakikadır zile basıp duruyordum ama kapıyı açan yoktu. Belki de duşta ya da mutfaktaydı, uyuyor bile olabilirdi ama ona bu saatte geleceğimi söylemiştim zaten. Notları kolumun altına sıkıştırıp telefonumu çıkarırken derin bir nefes verdim dudaklarım arasından.

İnstagram'a girip mesaj kutumu açtığım sırada karşımdaki kapının kilidi çevrildi, birkaç saniye sonra da kapı açılmıştı. Başımı yavaşça kaldırırken Junkyu'nun üzerindeki mutfak önlüğünü, sonra da elindeki eldivenleri görmem bir olmuştu. ''Üzgünüm, bulaşık yıkıyordum. Gelsene.''

''Yok girmeyeyim.'' diye mırıldandım telefonumu cebime sıkıştırırken. Kolumun altındaki notları ona uzatırken ellerinin ıslak olduğunu görmemle iç çektim ve yere eğilip notları yere, ayaklarının ucuna bıraktım. ''İşte.''

''Çok garip bir çözüm yolu.''

''Eldivenlerini çıkarmaya üşeniyor olman lazımdı.'' diye konuştum hafifçe gülümseyerek, bu sadece samimi gözükmek içindi. Aslında notları Yuri getirecek olsa da geçen gün soğuk kapmıştı, bu yüzden beni yollamıştı ancak Asahi de ortalıkta gözükmüyordu. Hafifçe öksürdüm ve başımı hafifçe ileriye doğru uzattım. ''Asahi yok mu?''

''İşi çıktığı için gelmedi. Yarın okulda veririm ben ona. Sana da teşekkür ederim.'' Eğer Asahi bugün yoksa notları ona yarın da verebilirdim, hatta Yuri verebilirdi ama neden buraya kadar gelmiştim bilmiyordum. Sabah erkenden de Asahi'nin gelmeyeceğini haber verebilirdi çünkü saat akşam 5'ti. Kesinlikle bir şeyler dönüyordu.

''Önemli değil. Neyse, gideyim ben.'' diye mırıldandım bir adım geri gidip hafifçe eğilerek. Kim Junkyu iki yana ayırdığı siyah saçlarını başını hafifçe sallayarak dağıttı ve dudaklarını birbirine bastırdı. ''Peki, yarın okulda görüşürüz.'' 

Başka bir şey demedim, merdivenleri ikişer ikişer indim ve kapının arkamdan kapanmasını bekledim. Birisiyle bu kadar yakın olmak yeter de artardı.

ッ