Οι δύο βασίλισσες

♤Κεφάλαιο 3ο

Η Odessa εντοπισε την Renee στο βαθος,ετρεχε..Και τοτε κοιταξε τον ουρανο,ειχε ένα βαθη πορτοκαλι χρωμα,το οποιο συμενε πυρκαγια.Μαζι πλεον ,ετρεχαν πισω στον πυργο. Η αναπνοή της άργησε να ελαττώνεται και να δημιουργείται ένα σφίξιμο στον λαιμό.Ο πυργος ειχε παρει ψφωτια και αυτος.Φλογες ξετρυπωναν από τα ανοιχτα παραθυρα.

Το βλέμμα της ανέβηκε από τα δύο όρθια πόδια που εμφανίστηκαν.

"Υψηλοτατη! Υψηλοτατη ειστε καλα; Παμε πρεπει να φυγουμε."

Ωστοσο ένα αντρας εμφανιστηκε πισω από τον πυργο και σταθηκε διπλα της. Ο άντρας σταμάτησε απευθείας και η Odessa με τα μισόκλειστα της μάτια μπόρεσε να δει ποια ήταν.Η πριγκίπισσα,αλλά όχι μόνη.Ένας άνδρας την κρατούσε από το μπράτσο.Δεν ήταν εξαναγκαστική επαφή, αλλά αντίθετα,υπήρχε μια αμοιβαία συνένεση.

"Δεν είμαι η πριγκίπισσα πια Odessa,η πριγκίπισσα πέθανε σήμερα,όπως και όλo το παλατι...Θα φυγω Odessa,δεν θα ξαναγυρίσω. "

"Μα γιατί υψηλοτατη;Είστε η πριγ-"

"Πάψε.Δεν θέλω να το ακούω πια.Το σιχάθηκα.Δεν θέλω να παντρευτώ κάποιον εξαναγκάστηκα-"Εκανε μια παυση."Renée"πήγε κοντά της και της έπιασε το χέρι απαλά.

"Πάντα μου έλεγες να ακολουθώ την καρδιά.Ε λοιπόν το έκανα,δεν είμαι εγώ αυτη,είμαι η προσδοκία των άλλων."

"Μα εχετε υποχρεώσεις,ευθύνες, είστε η πρ-"

"Odessa,δεν το επέλεξα εγω."

"Ναι αλλά αφήνετε τον λαο σας ξεκρέμαστο.Χωρίς κανέναν προστάτη.Τόσοι άνθρωποι απροστάτευτοι.Ρίξατε στην πυρά όλη σας την οικογένειά!Και όλα αυτά για έναν έρωτα!"Απέχθεια και αποστροφή στον τόνο της.Δεν μπορούσε να το πιστέψει.

"Odessa,το ξέρω ότι λειτουργείς με το μυαλό,αλλά εγώ όχι."

Η Renee την κοιταζε εκπληκτη.Η συζήτηση που είχαν κάνει πριν λιγες μερες οσο την εκανε μπανιο ήρθε στο μυαλό της.Τι θα διάλεγες Renée,καρδια ή μυαλο; Το σχεδιαζε καιρο τωρα....

"Άκου με, εγω θα εξαφανιστω και δεν σκοπευω να γυρισω ποτέ."

"Τι θα κάνετε όταν όλα χαλασουν;Όταν γίνετε σαν τους υποικοούς και ζειτε μέσα στην φτώχια και την βρώμα;Πώς θα γυρίσετε πισω;"

"Προτιμώ να πεθάνω πάρα να γυρίσω πίσω.Δεν είμαι σαν εσένα,δυνατή....είμαι εύθραυστη."Δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της."ΚΑΙ λυγισα.Δεν είμαι ευθηνοφιλη,δεν είμαι εγώ!"