Οι δύο βασίλισσες

♤Κεφάλαιο 6ο

Άνοιξε μια πόρτα στην κεντρική είσοδο του παλατιου και κατευθύνθηκε προς την μόνη κατεύθυνση που μπορούσε. Ο διάδρομος ήταν φαρδύς με κερια σε κάθε λιγα μέτρα να τον φωτίζουν μιας και δεν είχε κανένα παράθυρο.Λιωμενες σταγόνες είχαν ξεραθεί στον τοίχο,και νεες σταγωνες που εσταζαν αργά εκείνη την στιγμή τις καλυπταν.Η μυρωδια της μουχλας και του αναερου χωρου την κατεκλισε.Εφτασε στο τέλος του διαδρόμου και πλησίασε το δυνατό φως με την αναση κομμενη.Τα μαρμαρα ηταν γλυστερα απο τις μικρες λιμνουλες νερου, τα σαπια φαγητα που επεφταν απο τους δισκους και ταμετριτες μικρες κλωστες διασπαρτες.

Ένα τεραστιο δωμάτιο με γυναίκες να τρέχουν από την μία άκρη στην άλλη.Παντου φορέματα,στο πάτωμα,να βαραίνουν τους ώμους τους ή τις μέσες τους.Υπηρχαν οζι τόσο λεία σκαλιά που οδηγούσαν σε ένα υπόγειο, από το οποίο αναδύοταν λευκός καπνος και υδρατμοί,καθώς και μια ευωδια από μαγειρευτά φαγητά.

Πρεπει να είναι η κουζίνα εκεί,και εδώ το πλυσταριό;

Η περιέργεια τράβηξε τα πόδια της προς την σκάλα και άκουσε εκτός από το νερό που κολάζει και αιχμηρά μαχαιδια να χτυπούν ξύλινες επιφάνειες,πολλές δυνατές φωνές
"Αμαν μην το ανακατεύειςτόσο πολύ!"
"Πηγαινε τα πριν κρυώσουν,βιάσου!"

Ένα χέρι την άρπαξε από τον ώμο και την γύρισε απότομα.Το πρόσωπο της απείχε ελάχιστα εκατοστά από αυτό ενός περίπου 50χρονου άνδρα.Τα ματια της γουρλωσαν από τον φόβο.

"Πρέπει να είσαι η καινούργια, τραβά μέσα γρήγορα."Την έσπρωξε προς το μερος στον οποίο επρεπε να βρίσκονταν και την έριξε πάνω σε μια καρέκλα.Μπροστα της βρισκοταν ένα κομμάτι υφασμα , κλωστές και βελόνες.

"Ραβε."Τον κοίταξε με μια ελαφρη περιέργεια μιας και δεν την είχε ενημερώσει γιαυτό η Odessa.

"Έλα τι με κοιτας;"Πίεσε το κεφάλι της κάτω ώστε να κοιτάξει το ύφασμα.

Τον είδε να απομακρύνεται, φορούσε βελούδινα ρουχα,ακριβά,δεν θα μπορούσε να είναι δούλος.

Τα ματια της περιπλανηθηκαν στον χώρο κοπέλες να ράβουν και να ξύλινου φορέματα,άλλες να τα κουβαλούν σε καλάθια με νερά να στάζουν βροχή στο πάτωμα. Στιβες χρωμάτων σαν ανακατεμένα ουράνια τόξα.

"Το μπλε πήγαινε,αυτό θέλει ράψιμο σε ένα κουμπί."Είπε μια κυρία στην ηλικία του άντρα.Ηταν ψιλή και λεπτή,με τα μαλλιά πιασμένα προσεγμένα και ένα καθαρό,καλοραμενο φουστάνι.