"Geç kald- Tae ne oldu sana!"
"H-hyung babam anneme v-vurdu."
"Ne?"
"Annemi korumaya çalıştım."
"Tamam önce sakinleş tamam mı?"
"K-kurtaramadım hyung. Bana da vurdu." Kollarını küçük çocuğa sardı Yoongi. Bir yandan da sakinleşmesi için saçlarını okşuyordu. Dudaklarını küçüğünün gözlerine bastırıp geri çekildiğinde çocuğun yanağının kızarık olduğunu fark etti.
"Bunu o mu yaptı?"
"E-evet."
"Kahretsin. Çok özür dilerim Tae seni kurtarabilecek kadar güçlü olmadığım için özür dilerim. Yanında olamadığım için çok özür dilerim."
"Artık yanımdasın. Sorun değil."
***
"Çok teşekkür ederim."
"Teşekkür etmeni gerektirecek bir şey yapmadım"
"Hayır hyung bu gün çok acıtmıştı. Aslında yanağım da acıdı ama annemi o şekilde görünce daha çok kalbim acıdı. Senin yanına gelince ise her şey geçti. Yoksa sen süper güçleri olan bir süper kahraman falan mısın!"
"Abartma Taehyung. Ama endişelenme tamam mı? Yaşadıklarını değiştiremeyecek de olsam hep senin için burada olacağım."
"Endişelenmem hyung. Sen varken endişelenmem."
(...)
"Seni seviyorum Tae."
"Oh bende seni seviyorum hyung!"
~Taegiyle kalın~
