Nasıl olur

2.Bölüm

Selamlar <3 geç oldu biliyorum ama sonunda vakit bulabildim yazmak için. Yorum yapmayı ve oylamayi unutmayın iyi okumalarr

Yaklaşık yarım saat sonra

Guruldamamasi için karnımı sonunda ikna etmiştim, saat çok geç olmamasına rağmen açlıktan saatler geçmiyor gibiydi. En sonunda herkesin beklediği o an geldi kapı çaldı Ivy yerinden kalkıp
"Ben bakarım" diyerek kapıya yöneldiği sıra halam onu durdurup "Hop,nereye para bende neyle ödemeyi düşünüyorsun" dedi ve Ivy yerine otutturdu, 1 dakika bile geçmeden elindeki kutuları gelip L koltuğun önündeki sepbaya bıraktı
"Beni bekleyin kızlar bardak alıp gelicem, isterseniz siz film seçin"
Ivy benim konuşmama izin vermeden "tamam anne" diye yanıtladı daha sonra bana dönüp "Korku filmi izleyelim"dediği sıra bı anda gök gürleyip yağmur yağmaya başladı yağmur o kadar şiddetliydiki elektri- aha işte şom ağızlığın karşılığı ben olmalıyım daha sözümü tamamlamadan elektrikler kesildi Ivy korkmuş olucakki havaya sıçrayıp yanıma geldi, mutfaktan halam "kızlar korkmayın sadece elektrik kesintisi bir şey olmaz televizyon komidinin çekmeceside pilli mumlar var onları alın açın ben de camları kapatıp gelicem" diye bize kamut verdi.

Halamın dediğini yapıp mumları çıkardık dört tanesini sepbanin köşelerine diğerlerinide rasgele yerlere koyduk, Ivy hâlâ korkuyor olucakki benim belime kollarını ahtapot gibi sarıp kafasını omzuma koymuş öylece duruyordu, teyzem sonuda yanımıza geldip bizi süzdü Ivy'i o halde görünce hafiften bı kıkırdadı "Hâlâ o anlattığım masaldan korkuyor olmazsın değil mi" "Evet ondan korkuyorum anne gerçek olması olası bı masaldi çünkü" diye sayıkladi Ivy,kafamı ıvy'inkine koyup "Ney ki bu masal neden bu kadar korkuyorsun kuzen?"diye sordum olduğu pozisyondan hiç ayrılmadan anlatmaya başladı "Eğer gece hem yağmur yağıp hemde elektrikler kesilirse ruhlar kendilerinin hissedilmeyeceğini düşüp ortaya çıkarlarmiş hepsinin niyetinde gece 12 den sonra değişip yaşan bedenlerden birine girmek olurmuş" cümlesini tamamladığı anda gülmeye başladım
"Ivy çocuk değilsin artık bunlara inanmamam lazım"
"Kapa çeneni budala senin düşündüğün kadar basit değil bu"
Derken elektrikler gelmişti sonunda rahatça yiyeceklerimizi yiyebilirdik

...

Yemekleri yedikten sonra herkes kendi odasına çekildi ilk günden bunları yaşamayı beklemezdim ama napalim olacaklara biz karar veremiyorduk.
Sabah halamın 'mükemmel' uyandırma tekniği ile uyandırıldiktan sonra hemen duşa girdim bugün halamla birlikte okula kayıt yaptıracaktik o yüzden erkenden uyandıkki işlerimizi halletip onada zaman kalsın. Duştan çıktıktan sonra bı rahatlama gelmişti ne giysem bide bornozla dolabı karıştırırken Ivy gelip bana gri bi gömlek ve koyu lacivert bı etek üstünde kiravata benzeyen ama olmayan bı takı verdi okul kıyafeti böyleymiş sanırım, Ivyin verdiklerini giydikten sonra aynaya geçip kendimi süzdüm iyi görünüyordum aynada kendime bakarken alt kattan halam "Hadi kızlar çok uyuşuksunuz" diyerek bize seslendi anında aşağıya indik.
Halamda bizi süzüp beğendim der cesenise kafasını sallayıp kıyafetlerimizi onayladı,okul yakın olduğu için arabaya binmedik 3 dakika falan geçmeden koskoca okulun önüne gelmiştik okulu incelerken okula girene biri dikkatimi çekti ona baktığım sırada izlenmiş olduğunu anlamış olucakki koşarak okula girdi ama buna koşmak denirse bildiğiniz hızlandırmış video gibiydi,halam omzuma dokunca kafamdaki düşünceler silindi halam "Hadi bakalım"dedi ve bizi okula doğru itmeye başladı Ivy anında kurtulup "Ben darladan bı alt sınıfta okuyorum ben gidiyim" diyerek koşarak gözden kayboldu.

On beş dakika falan sonra

Kayıt işlerini halledikten halam gerisi sen halledersin deyip yanımdan ayrılmıştı sınıfım 11/A bulmak zor olmasa gerek diyerek aklıma ilk gelen şeyi yapıp okulun üçüncü katına çıktım ve doğru tahmin kapının önüne durup bı kaç saniye durdum bı tedirginlik vardı içimde hepsini bı kenara atıp kapının koluna yöneldim o sırada sınıftan birisi dışa doğru açılan kapıyı sertçe açtı kapıda asıllı olan şey kafama çarpıp darbe vermişti o yüzden yere yığılmıştim. Sanırım yere yığıldiktan sonra bayılmışım revirin odasında olunca bunu anlamak zor değildi gözlerini bir kaç kez kırpıştırdım sanırım sınıfın hepsi buradaydı bulanık yüzleri netleşti... On cidden yaşamayı tahmin bile edemeyeceğim bı olay yaşadım İlkokul arkadaşlarım?! Hepsi neden buradaydı şakaydı değil mi şaka kafamı geriye doğru yaslayıp kahkaha atmaya başladığım "Sizin burda ne işiniz var" diyebildim kafamın ağrısıyla zar zor kafamın neden ağrıdığını öğrenmek için elimi kafama götürdüm anladım ki kafam kanamişti sargılar  vardı, Cyrus -aramızda kalsın ondan hep nefret ettim - bı adım yaklaşıp elini uzattı " Sınıfa gelince sana her şeyi anlaticaz" " çek o elini kendim kalkarım" " Peki kendin bilirsin" dedi ve geri çekildi sandalyenin kenarından destek alıp kalkicam sırada kafamda dehşet verici bı ağrı oluştu bu ağrı yüzünden yere tokezlemem kalkmaya çalışmamla bir oldu David -çok sevgili kibar beyefendi...- yanıma gelip eğildi kolumundan dikkatlice beni kaldırıp bir kolu belime destek verip diğer eli bile kolumu tutuyordu "Sınıfa gidince merak etme Cyrus'un açıklamasından daha iyi bir açıklama yapicam sana" diyerek mırıldandı Amaris koşarak yanıma geldi aynı davidin pozisyonunu aldı yardımcı olmak için. Çok geçmeden sınıfa varınca "Artık alatacak mısınız"soruma hepsi aynı anda Hayır demişti neee dalga geçiyordu bunlar anlaticaz deyip anlatmadilar yalan mı söylemişlerdi göz göre göre tek soru niye der gibi bı yüz ifadesi ile onları süzüyordum David bana bakıp göz kırptı istemsizce tek kaşımı havaya kaldırıp soran yüz ifadem ile ona bakıyordum.

Beş dakikadır hocayı bekliyorduk ama gelmemesti nöbetçilerden biri sınıfa gelip hocanın olmadığını söyleyince herkese bı yığın dışarı koştu David sınıfta kalmıştı sandalyesini yanıma çekip derin bı iç çekti "Anlatacaklarima hazır olduğuna emin misin" emin miydim bı tarafım hadi evet derken diğer tarafım hayır diyordu derincee havayı içime çektim geri verdikten sorna davidin sorusuna "Hayır sanırım hazır olmaya bilirim sonra baş başa sakin bı ortamda anlatsan" David oylarcasina kafasını salladı yanimdan ayrılıp kendi sırasına geçti ve kolumdan büyük olan test kitabını çıkardı ayağa kalkıp yanına geçtim " Ne o matematik mi çözüleceksin yine ilkokulda da böyleydin matematiğin iyiydi bakıyorum da çoğu doğru ama bi sır veriyim mi bence biraz insan psikolojisi çalış doktor olmak isteyen sensin hep matematik bikmiyor musun" dedim gülümseyerek bana dönerek "Sende hep böyleydin çok bilmişlik tasliyordun," bı an durdu kitabı kapayıp bana döndü ve üstünde Psikoloji yazan kitabı çıkardı "Ama bu sefer dediğin doğru olabilir" diyerek kıkırdadı......

Durun daha bitmedi bu bölümde ismini duyduğumuz kişileri göreceksiniz daha

David;

(Çaktırmayin aslında gözleri yeşil ama gözü yeşil birini bulamadım)

Cyrus

Amaris