Darmaduman | poybat

1. Devran

•

20 Nisan 2022

Hızlı hızlı kahvaltısını yaparken masada duran telefonundan saati kontrol etti Batuhan. Acilen çıkmazsa yetişemeyeceğini düşünerek sandalyeden kalktığı esnada kız kardeşi Melisa mutfağa girmişti.

"Abi, çıkıyor musun?"

Birkaç ay önce kardeşiyle birlikte ayrı eve çıkmışlardı ve birlikte her şey harika gidiyordu.

"Öğlen tv8'e gideceğim demiştim ya."

Melisa, tabağındaki salatalıkları hızlı hızlı ağzına götüren abisini tatlı bir şaşkınlıkla seyrediyordu.

"Hatırladım ama çok acele ediyorsun. Yetişirsin korkma."

Hızla mutfaktan çıkarken geride bıraktığı kardeşine cevap vermeyi unutmadı Batuhan.

"Çıkıyorum, yetişeceğim."

Portmantodan çıkardığı kot ceketini giydiği gibi evden çıktı. Arabasına binip kontrollü bir şekilde yola çıktı.

Yolculuğu boyunca ona keyifli şarkılar eşlik etmişti. Bugünün şanslı bir gün olduğuna inandı. Başına güzel şeyler geleceğini ve güzel şeylerle karşılaşacağını düşündü.

Arabayı Tv8 binasının otoparkına parkettikten sonra binaya doğru ilerledi. Seri adımlarla merdivenleri çıktığında girişteki güvenliklere gülümseyerek başıyla selam verdi.

Asansör yukarı çıkarken yapacakları görüşmeyi düşündü. Acun Bey bizzat görüşmek istediğine göre iyi bir teklifle gelecekti. Dün gece yatmadan evvel uzun uzun düşünse de bir tahminde bulunamamıştı. Zaten yeni başladığı bir proje varken nasıl bir teklifle karşılaşacağını merak ediyordu.

Asansörün kapısı açıldığında Acun Bey'in odasına doğru adımladı. Tam kapıyı açacağı esnada bir ses duydu.

"Batuhan Bey!"

Arkasına döndüğünde kendisine yaklaşmakta olan genç, güzel bir kadın gördü. Medya çalışını olmalıydı.

"Acun Beyler toplantı odasında sizi bekliyorlar. Buyrun! Eşlik edeyim."

"Teşekkürler!" diyerek genç kızın peşine takıldı Batuhan.

İyice meraklanmıştı. Görüşmede baş başa olmayacaklardı belli ki. Toplantı odası beklenmedik bir tercihti.

Çift kanatlı, beyaz kapının önüne geldiklerinde genç kız kapıyı tıklayıp hafifçe aralayarak içeri eğildi. İçeriden kahkaha sesleri duyulmuştu.

"Affedersiniz Acun Bey, Batuhan Bey geldi."

"Ah! Hemen gelsin."

Genç kız geri çekilerek eliyle içeriyi işaret etti. Batuhan gülümseyerek kapıyı iyice açtı. Masanın arkasında duran Acun ve İrem Beylere bakarken içeri girdi. Başını biraz daha çevirmesiyle masanın kendisine taraf kısmında oturan Poyraz'la göz göze geldi. Yüzündeki ifade istemsizce ağır ağır silinmişti. Bunu hiç beklemiyordu.

Poyraz, Batuhan'ın ismini duyduğundan itibaren yaşadığı şaşkınlığı şimdi onun kalemle çizilmişcesine güzel olan yüzünde izliyordu. Kollarını masadan kaldırıp başını öne eğerek arkasına yaslandı, gerilmişti.

Batuhan daha fazla dikilmek istemediğinden kapıyı örttü ve masaya doğru yürüdü. Gülümseyerek Acun ve İrem Beylerle tokalaştı. Ardından Poyraz'ın yanındaki sandalyeyi çekip yerleşirken ona da kısa bir "Merhaba" dedi.

Poyraz ona baktığında Batuhan çoktan gözlerini ondan çekmişti.

"Merhaba" dedi Poyraz, gözlerini güçlükle Batuhan'dan çekerken.