Operation Merthur

5

"Neredeyse hepimizin yakalanmasına sebep oluyordun, Gwaine!" Leon, Lancelot antrenman sahasında gruba katıldığında kolları sıvayarak söylendi.

"Üzgünüm," dedi Gwaine teslim olurcasına ellerini havaya kaldırarak, "heyecanlandım."

Percival iç çekerek, "Şimdi ikinci oldu," dedi, "patlamalarını kontrol etmen gerekiyor."

Gwaine gülümsemeye başladı. "Artık önemi yok.Daha da önemlisi bu ikisinin birbirini sevmesi!"

Şövalyelerin geri kalanı da gülümsemeden edemedi. "Sırada ne var ?" diye Elyan sordu.

Gwaine muzip bir şekilde sırıttı. "Bu ikisine yalnız kalmaları için ortam yapalım.Onları birbirlerinin kollarına itelim."

Lancelot "Bunu nasıl yapmamızı öneriyorsun?" diye sordu.

"Şeye ne dersiniz..."

***

"Ava gitmek mi istiyorsunuz ?" Arthur kaşlarını kaldırarak şövalye çemberine sordu.

Leon, "Ascetir Ormanı'ndan bir geyik sürüsü geçtiğini duyduk," dedi, "böyle bir fırsatın kaçmasına izin vermememiz gerektiğini düşündük.Yiyecek kaynağı azalıyor."

Arthur bir an düşündü, içini çekip garip taleplerine boyun eğmeden önce grubu şüpheyle izledi. "İyi. Atları hazırlayın, bir saat içinde yola çıkacağız."

"Sadece meraktan soruyorum, kim gelecek?" diye Elyan sordu, umursamaz davranmaya çalışarak.

Prens tekrar gruba şüpheyle baktı. "Beşiniz ve Merlin'in yeterli olacağına inanıyorum."

Gwaine, Merlin'in adını duyunca sırıttı. "Hayır hayır. Haklısın.Sadece biz yeterli oluruz.Biz sadece bilmek istedik... kaç tane... ata ihtiyacımız var," dedi şövalye.

"Bu işlerle genellikle Merlin ilgilenir."

"Ah evet. Sadece ona yardım etmemiz gerektiğini düşündük, hepsi bu," dedi Lancelot çabucak.

Arthur içini çekti. Neden bazen bu kadar gariplerdi? Dönüp gruba elini salladı. "Tamam. Ne yapacaksanız yapın."

Şövalyelerin yüzleri, başlarını sallayıp konsey odasından ayrılmadan önce geniş bir gülümsemeye büründü.

Birinci adım tamamlandı.

Hello! nasılsınız? Bundan sonraki bölüm final yeni fic bulursam hemen çevirip yayınlıyacağım. Öptümm