𝘚𝘜𝘕𝘕𝘠 𝘕𝘐𝘎𝘏𝘛 ¦ 𝘒𝘢𝘨𝘦𝘩𝘪𝘯𝘢

3 ¦ Hatırlanmayan Sima

"Lütfen bana onu geri verin"

Küçük çocuğun mavi gözleri dolmuştu. Karşısında ki iri oğlan Kageyama'nın  annesinin yaptığı amigurimi oyuncağı elinde sallıyordu. Kageyama ağlayarak   annesinden kalan tek şeyi almak için uğraşıyordu.

"Bunu mu istiyorsun velet"

"Abi lütfen yapma annem yaptı onu"

İri oğlan kahkaha atıp elinde ki oyuncağı arkadaki göletin içine attı. Kageyama zorla ayağa kalkarak kanamış dizlerine aldanmadan suyun içine girdi. Pis su onun dizini daha çok tahriş ederken canını yaktı.

"Anne lütfen geri gel"

Ağlaması güçlendirken suda yürümeye devam etti. Oyuncağı bulamadığı için gözlerini silip çıktı sudan. Duvarın kenarına yaslanıp kafasını kanayan dizilerine yasladı. Akşam olana kadar oradan gitmedi. Kaybolduğunu sanıyordu. Ayak sesleri duyunca korkarak kalktı ayağa.

"K-kim var orada"

Aklından geçmeye başladı korku hikayeleri.

"Lütfen zarar verme bana"

Sesi titrerken bir adım daha geri gitti, duvara çarptığında çıkmaz yoldaydı. Karanlık olduğu için çok iyi göremiyordu. Adım sesleri yaklaşırken korkudan gözlerini kapattı.

"Hey merhaba"

Siyah saçlı, çocuk seslerini duyunca kaşlarını çatarak ellerini geri indirdi. Karşısında kocaman gülerek ona yaklaşan biri vardı yüzü tam net değildi. Elinde bir oyuncak vardı, oyuncağı Kageyama'nın eline attı.

"Bunu suda arıyordun, en sonunda buldum. Senin için önemli olmalı"

Kageyama'nın gözleri parlayarken karşıdaki cılız sese daha çok yaklaştı. Tam göremiyordu hala onu, çocuğun elinde ki fener gözüne çarpıyordu.

"Sen kimsin?"

"Benim adım... Annem çağırıyor kendine iyi bak"

Çocuk elini sallayıp hızla gitti oradan, sekiz yaşında ki Kageyama ise elinde ki oyuncağa bakıp gülümsedi. Islak olsa da hala iyiydi.

"Bir daha görüşürüz umarım"

Hızla yatağımdan doğrulup elimi kalbime götürdüm. Sürekli aynı rüyayı görüp duruyordum. Yanda bana bakan bebeği elime alıp gülümsedim. Annem bana bunu ördüğü zaman beş yaşında bir çocuktum, sınıf arkadaşlarım 'kız' diye benimle dalga geçerdi.

"Kimdin sen çocuk"

Sekiz yaşımda oldu bunlar, bütün yıl boyunca o köprünün altına inip bebeği bana verenin geri gelmesi için dua ettim. Ama kimse gelememişti. Belki normal biri böyle bir şey için bir yıl beklemezdi ama benim gibi yalnız biri için o çocuk çok değerli biriydi. Kim bilir nerededir şimdi.

Bebeği komidine geri koyup ayağa kalkarak terliklerimi giydim. Alarmdan önce kalktığım için daha yeni çalmıştı. Alarmı susturup okul kıyafetlerimi giydim, çantamı da alıp kahvaltı etmek için mutfağa gittim. Kimse yoktu, kahvaltı yetimhanede ki gibi verilmeyecek demek ki.

Buzdolabı açıp içinden sosisliyi çıkardım. Buzdolabının kapağını kapattığımda gördüğüm turuncu saçlar ile bir adım geriye gittim. Bu hangi ara gelmişti.

"S-sen hangi ara... Adın neydi senin"

"Shoyo Hinata, bu kadar mı önemsemedin Kageyama-kun"