BÜYÜMEZ ÖLÜ ÇOCUKLAR

3.BÖLÜM "MESAJ"

Bölüm șarkıları:

Emir Can İğrek,Beyaz Skandalım

Cihan Mürtezaoğlu,Bir Beyaz Orkide

Emir Can İğrek,Müzik Kutusu

3.BÖLÜM "MESAJ"

"Aa,Zümra bulmușsun hemen basketbol grubumu șasırdım doğrusu çocuklar selamlayın bakalım yeni menajerim Zümra Ak."

Ardından Ahmet Fedai hocanın söylediği şey ile yerimde taș kestim.

Ama...

Küfür edebilir miyim?

×+

Bazen gerçektende tesadüfleri severdim ama bu gerçekten de beni en  beklemediğim yerden vurmuștu.

Ordaydılar  ve aralarında heybetli bir konuşma vardı muhtemelen Egemen  komik bir şey anlatıyordu çünkü yanında duran Uraz ve daha adını bilmediğim çocuk yan bir sırıtışla onu dinliyordu.

Ayak sesleri kulağıma ulaştığında gözlerimi onlardan ayırıp gelen kişiye baktım ;Siyah saçlarının bir kısmı terden alnına yapışmış olan çocuk keskin bakışlarını doğrudan Uraz'a dikmiş ve pürdikkat ona bakıyordu elindeki topu hızlı bir şekilde onlara doğru attığında şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı.

Büyük bir ses basketbol sahasında yankılandığında sesin geldiği yöne baktım;Uraz büyük ellerinin tuttuğu ve parmaklarının uçlarının beyazladığı top avucunda duruyordu,ellerini serbest bırakarak topun ellerinden düşmesini sağladı.

Ortamda bi anda çığ gibi düşen  sessizlik,Ahmet Fedai hocanın sesiyle bozuldu;"Herkes sıraya!"

Küçük olmayan ve büyük de olmayan topluluk kısa süre içinde bir ip gibi sıraya düzüldüğünde oturduğum yerden kalktım ve hocanın yanına ilerledim,

Hoca beni gördüğünde elinde tuttuğu listeyi elime tutuşturarak;"İsimleri oku ven forma sayılarını sırayla söyle."

Elimdeki listede yazan isim ve forma sayılarını okudum ve listeyi son dört isimle bitirdim;

"Enis Bozan,9"

"Uraz Sarıyer, 1"

"Alparslan Karan,14"

"Egemen Vural, 27"

Listeyi bitirdiğimde kafamı kaldırdım,Ahmet Fedai hoca :"Al ver şunları sonra bir tur daha oynayacağız sonra paydos"

Elindeki takım formalarını bana vererek türibine oturdu.Elimdeki formaları isim görülecek şekilde koluma serdim ve teker teker sahiplerine dağıttım.
Yerime geçtiğimde herkes avını yakalayacak gibi hakemin elindeki topun yukarı atılmasını ve oyunun başlatılmasını bekliyordu.

Ani bir düdük sesi ve ardından topa doğru koşulan adımlar...

***

30 dakika 58 saniye, evet bunu hesaplamama gerek yoktu çünkü maç zamanını gösteren bir tablo asılıydı. Yaptığım tek iş A veya B takımına puan eklemekti bazen eğlenceli bazen ise sıkıcı bir işti ama en azından boş durmuyordum.

Aşırı kötü kokan bir ortam olsada hiç değilse maçları izlemek bunu katlanılır bir hale sokuyordu.

Akşam oluyordu neredeyse çok az kalmıştı güneşin batmasına,artık oynayanlar bile o kadar güçlük çekiyorduki ayaklarını kıpırdatmakta. Sadece bir maç yapacaklarında anlamışlardı oysa şuan beşinci maçları olduğundan eminim.

Ani bir düdük sesi daha geldiğinde o tarafa yöneldim.
Beden hocası elindeki düdükle sahadakilere bakıyordu.

"Paydos!!"

Bunu duyanlar hemen dağılmaya başlayınca bende yerimden kalktım.

"Yarın öğle arası bidaha gelirsin bitince yine gidersin yakın zaten."Beden eğitimi hocası bunu söyleyip gitmişti.Ben büyük bir beladaydım.En fazla ne olabilir ki?

Okuldan çıktım ve eve doğru yol almaya başladığımda karşımda yine o bizim binada ki değişik gruba takıldı gözüm azıcık baktıktan sonra yeniden yoluma devam ettim.

Ancak bu sadece ismimin yüksek ve coşkulu bir sesle duyduğumda arkama yeniden baktım.Garip saçlı çocuktu bu tıp-ah isteyen evet bu o idi.

Yanıma geldiler,açıkçası diğer ikisi bu konuda pek istekli değil gibilerdi sadece ortaki çocuk aşırı istekliydi benimle konuşmaya.

Egemen olduğunu hatırladığım çocuk yavaşça yanında ki çocuğu dürterek,"Hadii"diyince . Sarı saçlı hatta daha çok kumrala yakın saçları olan çocuk:

"Şey...evimiz yakın hatta aynı binada biliyorsun o yüzden bizimle gelmek ister misin?" Dedi. Açıkçası böyle bişey demesini beklemiyordum ama gitmek  isterdim onlarla.

Egemen,"Eğer gelmezsen hiç üzülmem,ama  tabi sen bilirsin?"Dedi soru sorar gibi .

Önüme döndüm ve "Tamam"dedim.

Birkaç dakika gülüşmeler oldu aralarında ama sonra benimle aynı hizada yürümeye başladılar.

Aralarında hala konuştular arada bir sordukları sorulara cevap veriyordum.Nerde okuyorsun veya kaç yıldır orda yaşıyorsun gibi basit tanışma cümleleri.

Evin önüne geldiğimde anahtarı çıkardım ve kapıya yöneldim.

Onlara döndüm üçüde yanyana durmuş uslu birer çocuk gibiydiler.

"Teşekkürler bizimle yürüdüğün için"dedi

"Rica ederim"dedim hafif bir sırıtışla

Tam arkalarını dönüp gittiklerinde merdivende en arkada o kumral çocuk kalmıştı.

"Görüşürüz!"dedim.Bunu tek o kumral olan duymuştu.Galiba adı Uraz dı yani umarım öyledir.

"Gö-Görüşürüz"dedi ve ardından hızlı adımlarla yukarı çıktı.

Bunu 2022 de yine yatak ucumda uzanmış şekilde yazdım eski yazdıklarıma baktığımda duygulanmamak elde değildi bu kitap çok eskidi diyordum bugün o eskileri tamamen püf ettim artık burdayım hemen sonra yeni bölüm geliyor!