"Neden bu kadar az konuşuyorsun?" onun bu gizemini gerçekten merak ediyordum. Bir süre bekleyip cevapladı,
"Belki de samimiyetim sadece yakın olduklarımadır?"
Sanırım kalbim kırılmıştı. Vazgeçtim, kalbim gerçekten çok kırılmıştı. O ise sonunda gözl...
Kafede işe başlayalı 1 hafta olmuştu. İlk gün olan olayı çoktan unutmuştum bile. Ayrıca Jeongin'le de bu 1 haftada oldukça yakınlaşmıştık.
Kendinden bahsederken "Bu işte çalışmayı aslında hiç istemiyorum. Ama o adamdan kurtulmak için zorundayım, sadece bir kaç ay daha dişimi sıkmam lazım." demişti.
O adam dediği kişi babasıydı ve aralarının harika olduğu söylenemezdi. Hatta Jeonginin anlattığı kadarıyla ben bile nefret etmiştim bu adamdan.
Bir kaç aydan kastı da daha reşit olmamasıydı. Reşit olacağı zamana kadar para biriktirip ayrı eve çıkmayı ve o adamla tüm bağlantısını kesmeyi planlıyordu.
Sonra konu annesine gelince de bir kaç yıl önce vefat etti diyerek konuyu kapatmıştı.
Ortamı biraz neşelendirmek amacıyla kolundan dürttüm "Boşuna ev arama, eğer yemek yapmada iyiysen hiç düşünmeden ev arkadaşım olabilirsin. Kuzenim yüzünden hazır yemek yemekten midem ağrıyor artık" demiştim ve gülmüştük.
O beni ne kadar ciddiye aldı bilmiyorum ama ben bu konuda oldukça ciddiydim. Bu konuşmadan sonra da Jeongin'i yanıma almayı ve o adamdan kurtarmayı aklıma koymuştum.
Jeongin bebeğimi de hikayeye kattım sıra diğerlerinde 💁🏻♀️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
