Karanlık Dünya

Karanlık-1

Dışarıdaki kuşların seslerini duyabiliyordum,hava sıcaktı hissedebiliyordum,dışarıda sürüyle insan koşuşturması vardı anlıyabiliyordum ve tam şu anda annemin ağlayışını duyabiliyordum,peki ben niye bunları göremiyordum?

Neden her yer karanlık,siyah,koyu daha sabah olmamış mıydı yoksa?Kolumdaki bu acıda neyin nesi böyle?Hissediyorum ama neden göremiyorum?Gözlerimi mi açmadım yoksa?Neden açılmıyor gözlerim,ne oluyor,neler oluyor anlatın bana neden her yer karanlık , açın şu ışıkları,lanet olsun bırakın konuşmayı açın.Ağlıyorum...Çünkü korkuyorum,neden karanlık,anne nerdesin,baba yardım et.Korkuyorum sevmem ben karanlığı....

Annemin sesini duyuyorum burada o,buradasın anne.Açsana hadi ışıkları,bugün doğum günümde değil ki süpriz yapasınız..O adamlarda kim sesleri kulaklarımı çınlatıyor ne diyor onlar?

"üzgünüm Meral hanım ama değişebileceğini sanmıyorum lütfen ağlamayın gene de olumlu düşünün.Şans doğar belki hiçbir şey kesin değildir."

"nasıl olumlu düşüneyim doktor bey kızımın gelecği söndü.neresi olumlu?neresinde bunu şans?Hiç umut yok mu?"

"Maalesef üzgünüm"

doktor mu? ne doktoru bu ya? ne üzgün olması ne şansı? Hastanede miyim ben?Benim niye hiçbir şeyden haberim yok!Kanser mi oldum ben? Yoksa öldüm mü?

"anne! Neler oluyor.Ben neden hiçbir şey göremiyorum ,neden her yer karanlık?Neden ağlıyorsun sen?"

"anne ağlamyı kes bana cevap ver artık" dememe rağmen annem hüngür hüngür ağlıyor ve bana cevap vermiyor veremiyordu.Tam bu sırada araya kalın gür sesli biri girdi.

"küçük hanım keninizi nasıl hissediyorsunuz?"

"İyi gibi.Ama hala etrafım neden karanlık olduğunu anlıyamadım,neden göremiyorum ben?" der demez annemin ağlayışı daha da arttı.Dayanamıyordum annemin ağlamasına.

"küçük hanım bir kaza geçirdiniz muhetemelen hatırlamıyorsunuz.Ağır yaralanmıştınız elimizden geleni yaptık ve hayati tehlikeyi atlatmanızı sağladık.Lakin,gözleriniz...Gözlerinize giden sinirler çok hasar görmüş ,ne kadar uğraşsakta elimizden bir şey gelmedi,maalesef bir daha göremiyeceksiniz."

"NE!!!"