Freak like me/Eremin

By him self sits alone

"Eren?"

"Oh hey Armin tekrardan buluştuğumuza sevindim." Dedi gülümseyerek Eren.

Armin bir anlık yaşadığı şoktan kurtulup konuşmaya başladı.

"Eren yeni gelen öğrenci sen miydin?"

Armin nedensiz bir şekilde ürkmüştü ama bunu Erene belli etmemeye çalışıyordu.

"Ah evet,aslında seninde bu okulda olduğunu hiç beklemiyordum.Ama seninde burda olduğunu duyduğumda hocaya beni bu sınıfa almalarını istedim onlarda beni kırmadılar." Eren bunları söylerken hocaya imalı bakışlar atıyordu,hocanın korktuğu her halinden belli oluyordu.

Ayrıca sınıfta tek konuşanlar onlardı.Herkes onların konuşmalarını dinliyordu.Sanki içlerinden her hangi biri ses çıkarsa o an orda bıçaklanıcakmış gibiydi.

Sınıfın hocası bile yaklaşık 10 dakikadır onların konuşmasını bitirmesini bekliyordu.

Armin tedirginleşmeye başlamıştı.

Eren Arminin tedirginliğini fark etmişti.Sonra hiçbir şeyden haberi yokmuş gibi konuşmaya başladı.

"Hey Armin ders ne zaman başlıyor 10 dakikadır bekliyoruz da." Sonra hocaya bir bakış attı.

Hocada sanki Erenden talimat bekliyormuş gibi hemen derse başladı.

Armin derste kendi üzerinde olan gözleri hissedebiliyordu.Özelliklede yanındaki çocuktan gelen keskin bakışlar..

Ama her Eren baktığında Eren sanki dersi dinliyormuş gibi görünüyordu.

Armin o kadar aptal değildi.Okulda kendisinden başka herkesin hatta bütün hocaların bile bildiği bir şey vardı.Ve bu şey neyse onların kendisinden korkmasını sağlıyordu.

Sadece bir an için Erenden şüphelendi Armin.Sonra böyle düşünmenin çok yanlış olduğuna karar verdi.Sonuçta Eren okula öğleden sonra gelmişti ama bu olaylar sabahtan beri yaşanıyordu.

Hem doğru ya ikiside birbirler hakkında hiçbir şey bilmiyorlardı.En azından Armin Erenin kendisi hakkında hiçbir şey bilmediğini düşünüyordu.

Sonuçta daha 1 gündür bile tanışmıyorlardı.Eren hakkında bildiği tek şey onunla yaşıt oluşuydu.Ailesi,yaşam hayatı,arkadaş çevresi bunların hiçbirini bilmiyordu.Ki bilmesine de gerek yoktu.Erenin özel hayatı ile ilgili bilgiler soramazdı.

"Ama Eren onun hayatı ile ilgili her şeyi biliyordu."

Arminin bu düşüncelerden çıkmasını sağlayan şey Erenin onu dürtmesi oldu.

"Oh üzgünüm Eren dalmışım." Dedi Armin,sonrasında birlikte bahçeye çıkıp yürümeye başladılar.

"Hey Armin sana bir şey sorabilir miyim?"

"Tabii."

"Sey neden bugün herkes çok garip davranıyor biliyor musun acaba?"

Armin bu soru üzerine rahatladı.Eren bu soruyu gerçekten meraklı ve tedirgin bir şekilde soruyordu.Hic bireyden haberdar olmadığı kesindi.Bir an için Erenden şüphelendiği için hakaretler saydı kendine Armin.

Bir yanda da bu olayları Erene nasıl anlatacağını düşünüyordu.

"Ha garip mi?Aslında ben bir gariplik fark etmedim Eren.Ama bu hafta herkes için çok yoğun bir haftaydı o yüzden sana garip gibi gelmiş olabilir."

İçinden Erenin buna inanmış olması için dualar ediyordu Armin.

"Oh pekala anladım Armin,teşekkürler.Umarım buraya alışabilirim."

Armin bir yandan Eren bu yalanına inandığı için rahatlamışken bir yandan da onun bu masum görünen hallerini çok tatlı bulmuştu.

Ama böyle düşüncesinin Ereni kendinden soğutabiliceğini düşünüp bu düşüncelerden kurtulmaya çalıştı.

"Eminim kısa süre içinde alışırsın Eren.Hem istersen benimle takilabilirsin."

'Çok tatlısın Armin.Ama bir gün o mükemmel gülüşün sadece bana ait olmasını sağlayacağım '

Eren utanarak; "Tabi isterim Armin teşekkürler." Dedi.

Armin Erenin kızardığını görünce kıkırdadı.Bu hallerini çok tatlı buluyordu.

Bir süre birlikte yürüdüler ama yürüyerlerken ikiside konuşuyordu.Arada göz göze geldikleri anda utanıp başlarını çeviriyorlardı.Bu sessizliği bozan Eren oldu,

"Hey Armin bu okul çıkışı bizim eve gelmeye ne dersin?"

Evet yine iğrenç bir bölümdü 😯😯

Off bu bölümde mikasasha yazamadım eremine ağırlık verdim 😖😖😖

Diğer bölümlerde jeanmarcoda yazmaya calisicam 😜