ေ႐ွ႕မွေလ်ွာက္လွမ္းလာေနသူသည္ ကြၽန္ေတာ့္ကို
ျမင္သည္ႏွင့္တမင္ပင္အၾကည့္လဲႊလိုက္သည္ကိုအံ့အားသင့္မေနႏိုင္ဘဲ သူ႔ေ႐ွ႕တြင္ပိတ္ရပ္လိုက္မိသည္။ေခါင္းတစ္လံုးစာထက္မကပင္ပိုေနေသာအရပ္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့
ျပန္ငံု႔ၾကည့္လာသူ၏မ်က္ဝန္းမ်ားဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနသည္ကို
ေတြ႔ရသည္။
"ေျပာစရာရိွလို႔ ခဏေလာက္လိုက္ခဲ့ေပးပါလား "
"ကိုယ္မအားဘူး ညီ "
ျငင္းဆိုသံကခ်က္ခ်င္းပင္ထြက္လာသည္။သို႔ေသာ္ခခယယ
ပင္ထပ္ေတာင္းဆိုလိုက္မိသည္။
"တကယ္ကိုခဏေလးပါပဲ "
"တကယ္မအားလို႔ "
အနားမွထြက္ခြာရန္ေျခလွမ္းလိုက္ေသာ ကိုကို႔အက်ီၤလက္မွအစေလးကိုလွမ္းဆဲြမိေတာ့ငဲ့ၾကည့္လာပါ၏။
"ခဏေလးပါဗ်ာ ေနာ္ "
ဤတစ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုမႈတြင္အသာတၾကည္လိုက္လာေပးေတာ့ေက်းဇူးတင္ရသည္။ campus ထဲရိွအပင္ေအာက္တြင္ ႏွစ္ဦးသားရပ္ေနရင္းတိတ္ဆိတ္ေနမိသည္။
"ေျပာေလ ညီ "
"ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ထိေ႐ွာင္ေနရတာလဲဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ဘာအမွားလုပ္မိထားလို႔လဲ ဟင္ "
"ကိုယ္ကညီ့ကိုဘာကိစၥေ႐ွာင္ရမွာလဲ "
ကိုကိုလိမ္တာ...ေျဗာင္လိမ္ေနတာ။
"စာေမးပဲြနီးလို႔ဒီရက္ပိုင္းမအားဘူးျဖစ္ေနတာ ပိတ္ရက္ေတြမုန္႔အတူလိုက္မစားေပးႏိုင္တာလည္း စာက်က္ေနရတာေရာ အတန္းခ်ိန္အလြတ္ေတြေရာရိွေနလို႔ ၿပီးေတာ့
ႏိုးႏိုးအတြက္လည္းကိုယ့္အခ်ိန္ေတြေပးရေသးတယ္ "
တမင္နာက်င္ေအာင္လို႔ဗ်ာ...အဲ့ဒီေနာက္ဆံုးစကားက
ထည့္မေျပာလို႔မျဖစ္တာလား။
"မဟုတ္ဘူး အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးေလ "
"ဘာကိုလဲ ညီ "
ဘာလို႔မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတာလဲ..
မပင္ပန္းဘူးလား...ကိုကိုရာ။
"ကို...အစ္ကိုတကယ္ပဲယဥ္မြန္ျမတ္ႏိုးကိုခ်စ္တာလား "
". . ."
"ကိုကိုေျဖေလ "
ရင္ႏွင့္မဆံ့လြန္းစြာ ဤနာမသည္ႏႈတ္မွကြၽံက်ပါ၏။
YOU ARE READING
CHEERLEADER (Completed)
Romanceကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ဘဝမွာ ကိုယ့္အေပၚကိုခ်စ္ခင္နားလည္ေပးမယ့္တစ္စံုတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ လိုအပ္ၾကပါတယ္....။ (June 19,2020) ကျွန်တော်တို့အားလုံးရဲ့ဘဝမှာ ကိုယ့်အပေါ်ကိုချစ်ခင်နားလည်ပေးမယ့်တစ်စုံတစ်ယောက်လောက်တော့ လိုအပ်ကြပါတယ်....။ (June 19,2020)
