ELEMENTAL : Yeni Solia

Tur Rehberi

"Yeni Solia'ya tekrar hoşgeldiniz!" diye ilan etti iki saatlik yolculuk sonunda gür bir ses.

Elemental Diyarı-Yeni Solia otobüs hattının orta yaşlı toprak elementali şoförü, yolcuların yüzüne bile bakmadan sabırsızca arabadan indi.

"Elemental güçler!" diye sessizce söylendim iki saat boyunca daracık bir koltukta sıkışık kalmış bacaklarımın uyuştuğunu hissederken. Her sene bu yolculuğu yapmam, bu hisse alışacağım anlamına gelmiyordu belli ki.

Çalmakta olan müziği durdurup kulaklıklarımı çıkarttım ve yanımdaki döküldü dökülecek ağır çantayı sırtıma atıp kalabalık otobüsten indim.

"Görüşmek üzere Bayan Levarian!" dedi bir ses ve arkasından başkaları da katıldı.

Kapının biraz önünde durup herkesi gülümseyerek uğurladım, en azından ben öyle sanıyordum.

"Bayan Levarian!" dedi yaşlı bir kadın. Kim olduğunu görmek için arkamı döndüm. Toprak elementali bir kadın ve eşi, otobüsün arka kapısının önünden yanıma yaklaştı.

"Kusura bakmayın," dedim mahcup bir yüz ifadesiyle "Sizi göremedim."

"Ah, hiç sorun değil, tatlım. Asıl seni tuttuğum için benim kusuruma bakma."

Karşı çıkmak için ağzımı açacaktım ki kadın ellerimi sıkıca tuttu ve tekrar konuşmaya başladı.

"Biz... Bu harika tur için ne kadar teşekkür etsek az. Yıllardır bunu yapmayı ne kadar istediğimizi bilemezsin."

"Rica ederim Bayan Evelyn fakat ben sadece işimi yapıyorum. "

"Hayır, canım." dedi kadın ellerimi bırakmadan. "Sen sadece işini yapmıyorsun. Sen olanları yaşıyor ve yaşatıyorsun! Başka bir rehberle hiç de tüm yaşanmış kayıpları, çaresizlikleri ve zaferi böyle derin hissedeceğimi sanmıyorum. Son Sahip seninle gurur duyuyor olmalı. O ve Kurtarıcısı seni korusun."

Başımı hafifçe öne eğerken gülümsemekle yetindim.

O ve Kurtarıcısı seni korusun.

Her yıl yaz sonunda Elemental Diyarı'na rehberlerinden biri olduğum turlar düzenlenirdi. Son Sahip'in yolculuğu, Aeria Savaşı ve Solia'nın kurulmasını konu alan bu turlar eski Therria'dan başlar; Son Sahip'in kaldığı mağaralara, Elemental taşların bulunduğu yerlere, Hydria'ya, Therria'ya, Ignia'nın ve Aeria'nın olduğu topraklara gider ve buraların hikayelerini anlatır, buradaki anıt ve sergileri gezerek birkaç hafta geçirirdi.

Turist olarak gelenler olsa da ziyaretçilerin çoğu bunu bir çeşit... hac ibadetine çevirmişti.

Solia'nın kurulmasından neredeyse 130 yıl geçti ve o zamandan bu yana çok şey değişti. Maalesef, Son Sahip'i neredeyse tanrısallaştıran takipçileri, kendilerine verdikleri isimle Flardrianlar da buna dahildi.

Son Sahip ya da Flardrianların gerçek ismini söylemek için kendilerini layık görmediği Alinda Flardryn, benim kahramanımdı. Onun hikayeleriyle büyümüş, onunla ilgili bulabildiğim her kitabı okumuştum. Yetimhanedeki günlerimizin çoğu, en yakın arkadaşım Leana'yla saatlerce bu hikayeler hakkında konuşup onları canlandıran oyunlar oynayarak geçmişti.

Ve kahramanımı, kendisini O'nun takipçileri sanan bu insanlardan çok daha iyi tanıyordum.

Alinda Flardryn, hayatını şimdi tam olarak onun gibi kutsal olmadan tanrısallaştırılan şeyleri yıkmaya, insanların özgürlüğünü bulmaya adamıştı. Söylediği sözlerde, ölmeden önce verdiği tüm demeçlerde hep bundan bahsetmişti ve şimdi insanlar onu bir çeşit ilahi figüre çevirmiş, O'nun ve soyunun neredeyse bir kölesi, yani kadının karşı durduğu her şey olmuşlardı.