Tᥲkᥱ Mᥱ

✶7✶

'Ja, door haar kan ik vliegen. Weer helemaal terug naar nooitgedachtland.' Harry's paniekaanval verdwijnt bij de woorden die Louis spreekt.

Geïnteresseerd staart hij Louis aan.
'Nooitgedachtland?'
'Ja, het land van zeemeerminnen, indianen en wij de slimme jongens.' Zegt hij op een trotse manier.

'Zeemeerminnen?' Louis knikt.
'Het is daar echt leuk! Kom met me mee, dan gaan we naar nooitgedachtland!'
'Nee nee nee! Je gaat toch geen wildvreemde daar naartoe nemen!'

'Je bent niet vreemd voor mij, je bent van mijn leeftijd. Heb je geen zin om gewoon wat lol te maken. Te vliegen? Hoe heet je eigenlijk.'

'I-ik, ik ben Harry.'
'Harry Styles?' Harry's mond valt open.
J-ja, hoe weet je dat.

'Ik kan je gedachten lezen. Want ik kom uit nooigedachtland.' Zegt Louis griezelig en Harry wilt weg lopen.

'Nee grapje, het staat daar letterlijk op je kast.' Zegt hij en wijst naar de kast die achter hen staat.
Harry zucht opgelucht.

'Ik was echt bang dat je gedachten kon lezen. Maar nee, ik ga niet mee. Dit is keiharde onzin. Je kan niet vliegen er zit vast een touwtje aan je vast of zo, en dat elfje is gewoon een pop aan een touwtje.'

Harry wijst naar "een pop aan een touwtje" dat Tinkerbel blijkt te heeten.
En ze ziet er niet zo vrolijk uit.
Haar hoofd wordt helemaal rood en als ze richting Harry wil vliegen pakt Louis haar snel bij de vleugel vast.

✧