Tᥲkᥱ Mᥱ

✶40✶

'Waar was je! Ik maakte me zo'n zorgen!' Roept hij.
'I-ik ging eh nog even wandelen maar toen raakte ik de weg kwijt en vond ik de Indianen wel en toen bleef ik daar slapen en nu ben ik weer hier maar jullie waren weg.'

Het is bijna de waarheid.

Louis slaat zijn armen strak om Harry heen.
Harry slaat zijn armen dan ook om die van Louis heen.

Een vredig gevoel vormt zich in zijn hersenen en in zijn buik.
'Ik was bang dat je naar huis wilde.' Zegt hij zacht en Harry begint medelijden te krijgen.

Misschien, dat Louis wel een goede reden is om te blijven.
Harry verstevigd zijn grip om het kleinere lichaam.

'Nee, natuurlijk niet. Ik blijf bij jou.' En nadat te zeggen voelt Harry zich toch beter.
Hij heeft eigenlijk gelogen maar, hij besluit zijn leugen waar te maken.

'Gelukkig, want weet je?' Louis trekt terug zodat hij Harry kan aankijken.
'I-ik, vind je leuk.' Zegt Louis zacht.

Harry verstijft en kijkt Louis aan voor een tijdje.
'E-echt?' Vraagt hij zacht.

'J-ja, i-ik vind je leuk. Vind je mij ook leuk?' Vraagt Louis een tikkeltje zenuwachtig.
'J-ja, ik vind jou ook leuk.' Zegt Harry zacht en glimlacht dan met een opgeluchte zucht.

'M-maar, de regels.' Zegt Harry zacht.
'Niall zal het wel begrijpen.' Zegt Louis wat zachter terug.

'Maar hij is hier nu niet.' Zegt Louis en zet een stap naar voren waarnaar hij zijn handen in Harry's nek legt en zijn lippen op die van hem drukt.

Harry kust Louist terug en slaat zijn armen om hem heen.
'What the,' Zo snel als ze kunnen trekken ze terug en kijken ze Niall geschokt aan.

'Nia-' Begint Louis maar hij vliegt al weg.
'Ik ga wel achter hem aan.' Zegt Harry en begint te rennen.

'Niall!' Roept hij en begint zo hard te sprinten als hij kan.
'NIALL WACHT!' Hij beland op een erg bekende plek in het bos.

'Harry!' Harry draait zich om en ziet dan kapitein Yungblud staan.

✧