A Beautiful Disaster (Las Castellia Series #1)

Chapter 36

WARNING: Matured Content Inside. Please, Read at your own risk.

• • •

Chapter 36

"Moana,"

"Napa kurap akong binalik sa kaniyang ang mga mata. His eyes directly staring at me. Hindi ko namalayan ang pag pasok niya at nanatiling naka upo sa gilid ng kama. Ang akala ko kasi mag tatagal siya sa labas.

"Sa labas nalang ako matutulog, we should switch. Stay here in the bedroom, duon nalang ako sa sala para hindi naman sumakit ang likuran mo." Sabi ko. Sinimulang mag pulot ng unan maging ang kumot. Kapag sa t'wing umaga kasi siya na ang nag sasalansan ng mga unan na ginamit niya at nilalagay sa kwarto, habang tulog pa ako.

"Moana, no, it's fine you can sleep here alone," He tried to refused. Umiling lang ako at dadaan na sa kaniyang gilid ng iharang niya ang kaniyang katawan sa akin. Kaya kaninang pag iwas na mag tagpo ng aming mga mata ngayo'y nag tagpo na.

"May problem ba?" His face softened, his voice were soft.

"Wala," I respond. Iniwas ang tingin sa kaniya at bumuntong hininga. "Sleep here, doon ako sa may sala. I just want to be alone,"

"I can help,"

My brows furrowed. "What?" I looked back at him.

He breathed. "I can help, we can talk about it. You know what I mean, moana."

Agad kong nakuha ang sinasabi niya. Baka iniisip niya na may mga bagay na nagpapagulo saakin, napag papa lungkot saakin. But he has no idea at all what's going out through my mind. Maski rin naman ako ay hindi ko narin maintindihan ang sarili ko. Kung ano ba 'tong nararamdaman kokaya pipiliin ko nalang rin mapag isa at mag isip.

"I'm okay. Sometimes, there are times I want to be alone. But thank you, I appreciate it." I gave him a small smile bago tuluyan siyang iniwan. Binaba ang unan samay upuanat inayos muna ang upuan para maka higa. I wonder if Levi was really suit himself here. Humiga na ako at naramdaman ang tigas sa aking likuran, this is my first time, ngunit hindi naman ako ganoong ka arte.

Now, I confused who is she. Siya ba ang dahilan kung bakit mag isang bumabalik si revaille? But after all they just talk! Malay ko ban a baka friendslangsila or something? But why he's smiling like that, ano ba siya kay revaille? Argh, this make me sick! Bakit ba siya at 'yong babae na 'yun ang iniisip ko?!

I woke up in the morning and feel the soft mattress of the foam on my back. I woke up in the bed without him. Did he carry me back to here? Anong oras naman iyon at bakit?

"Hey.." bati niya sa akin nang maabutan ako sa kusina. He entered to the house from outside. Kaya napa taas ako ng kilay.

"Are you okay, now?" Niyakap niya ako mula sa gilid.

I nodded slowly. "Uhm yeah.." tumikhim ako. "Inilipat mo ako kagabi? Why and what time was that?"

He hummed, inisahang hagod ang aking babang likuran bago hinapit ang aking baywang.

"Ahm around 20 minutes ago after you fell asleep.." he whispered huskily.

I gasped. "Inilipat mo ko agad-agad?"

He chuckled lowly that sent shivers down to my spine. "I rather sleep in that wood couch than seeing you lying there and waking up in the morning with sore on your back."

Tumitig siya sa mga mata ko. Hinawi ang hibla ng buhok sa likuran ng aking tainga na nag patigil sa akin. "You're so beautiful.." he smiled sweetly. "Let's eat? Do you want to go out with them or being alone with me?"