A Beautiful Disaster (Las Castellia Series #1)

Chapter 4

Chapter 4

"How dare you to insult me?! Hindi nga tayo mag kakilala! At mas lalong wala kang alam sa akin!" I snapped, my heartbeat raced inside of my chest, dahil sa galit na nararamdaman.

His eyes stared at me, tilang wala siyang paki sa nararamdaman ko sa kaniyang pang iinsulto!

"Pwede ba?! You've no rights to insult me! Kilala mo ba ako?!"

Hindi niya ako sinagot, naka titig lamang siya sa aking mga mata. I stepped closer at him, and gritted my teeth.

"You'll regret for telling me those words.. you will regret it, reavaille. Marked my words." Malamig na tono ko,ngunit nanatili siyang naka titig sa akin habang naka pamulsa.

Even if I'm infront of him, I couldn't read those eyes..

Tumalikod na ako sa kaniya at binuksan ang pintuan at walang pasabing iniwan siya. My heart was racing inside of my chest, probably because of the tension earlier. I'm so fucking mad, damn it.

Wala siyang karapatan, wala siyang karapatan na sabihin ang mga salitang 'yon. Wala siyang karapatan na mag tapon ng mga salitang sa'min na mayayaman.

Napa upo ako sa damo ng field dito, I'm so exhausted about it. Hindi ko magawang bumalik sa room dahil baka pinag uusapan na naman nila ako.

"Fuck!" I screamed, napa sabunot sa aking buhok dahil sa inis na nararamdaman.

Paul and revaille was pissing me off! Agh! I hate this day so much! Sana matapos na ito!

"Hey,"

Agad kong nilingon kung saan nag mula ang boses na iyon, habang hawak hawak parin ang buhok, naka tukod ang siko sa tuhod.

"What-"

Inilahad niya sa akin ang panyo. "Your handkerchief, miss." Sabi niya pa.

I frowned. "Talagang ibinalik mo pa sa akin?!" There's irratation behind my voice. Napatingin ako sa mukha niya, there's a cut on his lips.

Siya 'yung kaninang lalaki, yung nadamay pa sa kagaguhan ni paul.

A smirk formed into his lips. "Why so grumpy? Iniwan mo nga ako ss boyfriend mong gago."

Umawang ang aking labi sa gulat, nang prente siyang umupo ss gilid ko, na tila mag kakilala at close kami. I immediately distance myself to him.

"Excuse me?! Close ba tayo ha?!"

Nilingon niya ako, bahagyang hinangin ang buhok niya, mapaglarong ngumisi pa sa akin. "Nah, I didn't even know you. I just wanted to stay here, I don't want to keep your handkerchief anyway." He looked away.

I looked away too, I nervously sighed. Baka may alam na siya? Baka pinag uusapan kami ni paul? But, I shouldn't be afraid. It's just a kissed, pero hindi ko maiwasan. Ang gulo-gulo, nakaka bwisit.

"Miss, ano nga uling section mo?"

Muling bumalik ang inis ko. "Bakit ko sasabihin sa 'yo? Hindi nga kita kilala.." inirapan ko siya.

He let out a chuckle. "Sungit mo naman, sayang ganda mo."

Seriously?!

"Maganda parin ako kahit anong mangyari, kahit anong anggulo o kahit ano pa 'yan. Tsaka!" Tumayo ako sa harap niya. "Don't talk to me again!"

He tsked, umiling pa. "Tangina, pag sabihan mo jowa po, nanapak pa." Pinunasan niya ang kaniyang mapulang labi.

I swallowed. "Go in the clinic! Are you stupid!?"