Chapter 27

120 3 0
                                    

Chapter 27

"This is nice presentation.. but never been best for me. Still, I appreciate your hardwork. Aces' did a great job still needs to improve. Dismiss."

They started to moved out from conference room. Hinayaan ko lang si tyla na tulungan akong bitbitin ang iilang papeles habang tuluyang naiwan akong mag isa.

Fuck him.

He's an asshole. Napaka kapal ng mukha niyang sabihin na nag sex kami na parang wala lang yung mga ilang taon na lumipas. Na parang wala lang na may asawa ko.

Kahit pa man hindi ko alam ang pina hihiwatig niya 'coz he was emotionless that time. And because of anger and frustration, tuluyan na akong sumabog.

I'm keeping my distance at him. Although I know destiny was doing this, again to us. Ako na mismo ang hahanap ng paraan upang hindi kami mag tagpo. I was trying. Pero putangina, kinausap niya pa talaga ako.

Napa hampas ako sa steering wheel ng aking sasakyan. I combed my hair using my fingers in frustration.

"Bwisit! Fuck you! Fuck you revaille!-"

My eyes widened. Agad akong naa apak sa break. My heartbeat raced rapidly. Naiwang naka awang ang aking labi.

All eyes at me. The people outside started to freak out. Nginig na kamay at nanglalamig na lumabas sa aking kotse.

"O-oh god!" I exclaimed.

There's a woman in the road. Naka upo siya habang umiinda sa sakit ang tyan. I could fully see how blood dushing down from hers in the road.

"P-please! H-help! Call ambulance!" I shouted and ran towards to the woman.

Nang mag angat aming mata'y saglitang napa tigil ako.. that's eyes. It was so familiar.

"I-i'm s-sorry!"

"M-miss k-kapag nakunan ako.. I'll fucking sue you- ah!!!"

I'm miserable, i can't believe I was to close to killed a person- no, she's pregnant. Because of that man. I didn't expect this would happened! Mas lalong hindi ko kakayanin na makunan ang babaeng dinala ko sa hospital. I was relieved she's currently resting now. She looks fine.

"M-miss?"

I lifted my head at her. She was staring at me, tiredly. Naalarma ako at agad na tumayo at lumapit sa kaniya.

"A-are you okay now?"

She hummed, them groaned. "I'm fine.. I-i can still feel her.." she said meaningfully. Pwinesto ang kaniyang kamay sa kaniyang tyan at hinimas iyon.

Hindi pa malaki ang t'yan niya. Mas lalo akong nakaramdam ng kahihiyan at konsenya sa nangyari.

"I-i should call the doctor. M-maiwan muna kita ha?" Paalam kong saglit bago tuluyang tinawah ang nurse.

When the doctor came in, umalis muna ako so they can have the privacy and check her. I'm glad she's okay. Hindi ko kakayanin na makaka patay ako ng tao, lalong lalo na ang sanggol hindi pa nakaka labas sa mundo.

"What's your name?" She asked.

I blinked twice. "Mona. How are you? M-may masakit paba sa'yo? Pasensya na sa nangyaring aksidente and I really don't mean it. D-don't worry about the expenses here in hospital, I'll take care of it-" walang tigil na sambit ko.

Tumaas ang gilid ng labi niya. "Buti alam mo.." walang preno niyang sabi.

I keep my mouth shut in amusement. She's really straight forward. Kanina pa lang ay nahalata kona ngunit na kumpirma kona ngayon.

A Beautiful Disaster (Las Castellia Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon