DUTCH * VERVOLG OP 'NOW THAT I'VE FOUND YOU 1.'
❥ Sarah en Martijn zijn inmiddels al 8 jaar gelukkig getrouwd en vormen een geweldig gezin met hun twee zoons: Bruce (8) & Noud (4). Alles verloopt op rolletjes, totdat het nieuwe vriendinnetje van hun...
"Ik mis Bruce en Noud," zegt Sarah. "Zal ik mijn ouders bellen en vragen of zij onze jongens naar hier willen brengen?" vraag ik en Sarah knikt. Net op het moment dat ik mijn moeder in mijn contacten zoek, komt de dokter naar binnen gelopen. "De bloeduitslagen zijn binnen en goed. Jullie mogen met de kleine spruit naar huis," zegt de dokter. Sarah haalt opgelucht adem en kijkt naar mij, waarna er een brede glimlach op haar gezicht verschijnt. Ik knipoog naar haar met een lach en bedank de dokter waarna hij de kamer uitloopt. "Ik denk dat Bruce en Noud best nog even bij mijn ouders kunnen blijven en als wij thuis gesetteld zijn, zij kunnen komen," zeg ik en Sarah knikt. "Goed plan. Zou jij mijn tas willen inpakken? Dan verschoon ik de luier van Hannah," zegt Sarah en ik steek mijn duim omhoog. Als ik iets vreselijker vind dan bagage inpakken, is het wel een vieze luier verschonen. Dus ik vind deze taakverdeling helemaal prima. Na het inpakken loop ik door de ziekenhuisgang op zoek naar een rolstoel voor Sarah en app ondertussen mijn ouders dat wij naar huis mogen en dat Sarah de jongens erg mist. "Kijk eens schatje," zeg ik als ik met de rolstoel de ziekenhuiskamer in kom. Sarah zit op het randje van het bed te wachten, met de maxicozy met Hannah naast haar. Ik help Sarah op te staan en laat haar in de rolstoel zitten. Dan zet ik de maxicozy met Hannah op de schoot van Sarah en hang de luiertas aan het handvat van de rolstoel. Nog één keer kijk ik de ziekenhuiskamer rond om te kijken of we niks hebben vergeten en duw vervolgens de rolstoel richting de gang. In mijn andere hand rol ik met de koffer, waardoor het lastig is om bochten te maken. "Schatje, beetje beter sturen," zegt Sarah grinnikend. "Twee mensen op een rolstoel is nogal zwaar," zeg ik en voel de spieren in mijn armen branden. Sarah kantelt haar hoofd naar achter. "En al die sportsessies met Menno?! Ik dacht dat je wat spieren had," zegt ze grinnikend en ik schud mijn hoofd van ongeloof. "Dat jij dat durft te zeggen," zeg ik, terwijl mijn hart gloeit van liefde. Wat ben ik blij om te zien dat Sarah het zo goed doet.
Sarah
We komen thuis aan en de woonkamer is versierd met roze vlaggetjes, ballonnen en er is voor ons gekookt. Aan een roze heliumballon met "Welcome baby girl" hangt een kaartje met de namen van Karin en Gerard. Zij hebben het huis, samen met de jongens, als verrassing versiert. Karin heeft gekookt. "OMG, de box is opgezet!" springt Martijn en wijst naar de babybox die in de hoek van de woonkamer staat. "Je vader heeft die met Bruce en Noud in elkaar gezet. Dat staat hier op de kaart," zeg ik en ga op de bank zitten. Martijn tilt Hannah op en legt haar bij mij neer. Dan komt hij naast mij zitten en slaat zijn arm over mij heen. Samen kijken wij hoe Hannah heerlijk ligt te slapen. "Ze is zo knap," zegt Martijn terwijl hij met zijn vinger over de kleine haartjes van Hannah wrijft. "Ze lijkt precies op haar mooie mama," zegt hij en de tranen schieten in mijn ogen. Na een helse bevalling, bevind ik mij nu op de allermooiste roze wolk.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Dan gaat de deurbel. Martijn maakt de voordeur open en hoor de jongens tegen elkaar zeggen dat ze stil moeten zijn. Ik moet zachtjes lachen. De deur van de woonkamer gaat open en Bruce en Noud lopen rustig richting mij en Hannah. Martijn komt achter de jongens gelopen en Karin en Gerard blijven nog even op de gang wachten. Zo kunnen de jongens even rustig kennis maken met hun nieuwe zusje en de nieuwe gezinssituatie. "Hoe heet ons zusje?" vraagt Bruce, terwijl hij zachtjes over het hoofdje van Hannah aait. "Hannah. Hannah Ivy Garritsen," zeg ik en hij glimlacht. "Hé, ik heet ook Garritsen!" zegt Noud en glimlachend ga ik met mijn hand door de haren van Noud. "Dat is onze achternaam. Die heeft papa aan jullie gegeven," zeg ik en bij het idee smelt ik helemaal weg van alle liefde. Dan komen ook Karin en Gerard naar binnen. Ik zie dat ze allebei tranen in hun ogen hebben. "Dit is toch het allermooiste dat je je kind gunt. Een liefdevol gezin," zegt Karin en omhelst Martijn. Dan geef ik Hannah over aan hun, zodat ik mij even kan omkleden, voordat de vloer straks volstaat met kraamvisite.
