රස්සාවක්

1K 278 52
                                    

අවුරුදු හතක කෝම එකකින් නැගිටින එක මොන වගේ හැගීමක්ද...?

ඒක ඔයාලට කෝමද දැනෙනෙ...?

අවුරුදු හතක් කියන්නෙ පොඩි කාලයක් නෙමේ... මට මගෙ ජීවිතෙ හොදම කාලෙ නිකම්ම නැති වෙලා ගියා...

හරියට නිකම් මැරිලා ඉපදුනා වගේ...

හැමෝම ඉස්සරහා හිනා වෙලා හිටියට මන් හැමවෙලේම කල්පනා කරන්නෙ ඒ කාලෙ මට මගෑරුන දේවල් ආයෙ කොහොමද ගන්නෙ කියන එක ගැන...

මගෙ ස්කෝලෙ ගමන.., වයස..., යාලුවො..., අප්පා...., කාලය.., හැමදේම මට නැති උනා... 😔

එක්කො මන් නැගිටින්නැතුවම ඉන්නයි තිබුනෙ... ඒක එහෙම උනානම් මට මේ තරම් වේදනාවක් දැනෙන එකක් නෑ....

"යාහ්.... ටේ හියෝන්..."

බැල්කනි එකට වෙලා කල්පනා කර කර ඉදපු මම ගැස්සිලා ගියේ ජිමිනිගෙ කටහඩට...

ජිමිනි කියන්නෙ මගෙ එකම යාලුවා... අවුරුදු පහකට කලින් ඉදපු...

මන් මැරුනා කියලා කිව්වම එයාට අසනීප වෙලා එයාලගෙ අම්මලා එයාව මෙහෙන් අරන් ගිහින් තිබුනා... මාව අමතක කරවන්න... ඒ තරම් අපි ලගින් හිටියා.... මන් ආයෙ ආවම ජිමිනි පහුවදාම මාව හොයාගෙන ආවා... එයා දවසක්ම ඇඩුවා කාමරේකට වෙලා...

ඒ අවුරුදු හතට ජිමින් හුගක් වෙනස් වෙලා ලස්සන වෙලා.....

මන් ජිමින් එක්ක හිනා උනා... ඊටපස්සෙ ජිමින් ඇවිල්ලා මාව බදාගත්තා...

"කොහොද බූරුවො ගිහින් ඉදියෙ.... මන් කොච්චර හෙව්වද...? කොච්චර කෝල් ගත්තද.... කියලා යන්න බැරිද යන තැනක..."

ජිමිනි කෑ ගහන්න පටන් ගත්තා.... මෙයා මේ කෑගහන්නෙ මන් මේ හවස නම්සන් ටවර් එක ලගට ගිය එක කියපු නැති නිසා....

ජිමින් මාත් එක්ක මෙහෙ ජීවත් වෙන්න ආවා... ඉතින් එයාගෙ ඇස් වලට හොරෙන් පැනගන්න එක හරි අමාරු වැඩක්... ඇත්තටම මට එයාට හොරෙන් යන්න උවමනාවක් උනෙත් නෑ...හවස මන් ගියේ ඔෆිස් ගිහින් එනගමන්නෙ...

"ආහ් මියානෙ ජිමිනා... මට එකපාරටම එතනට යන්න ඕන උනා.... ඉක්මනට එන්න හිතාගෙන ගියේ කොහෙද ඉතින්... "

HANDSOME GHOST | 𝗍𝖺𝖾𝗄𝗈𝗈𝗄Where stories live. Discover now