TARUMAR

8. Bölüm

Arkadaşlar tekrardan merhabalar gün geçtikçe büyüyoruz yanımda benimle beraber bu yolda yürüyenlere çok teşekkür ediyorum. Hepinize keyifli okumalar lütfen yorum ve oylama kısmını unutmayalım 💜💜💜

Eğer bir şeyi yamaya cesaret edersen lideri sen olurdun bu yüzden bende kendi hayatımım lideri olabilmek için kılıçlarımı kuşanmıştım. Ekseriyetin arkamdan az çok ne konuşacaklarını biliyordum ama her şeye rağmen bunu kendim için yapmak zorundaydım.
Yaşamamım  boyunca hiç bir zaman bencil olmamıştım fakat şimdi ailemi, ruh hastası Yaman ‘ı ardımda bırakmam gerekiyordu. Babam ve annemin karşısına başarılı bir avukat olarak geçmek istiyordum Yaman’ nın karısı olarak değil.

Telefonumdan saatte baktığım da 7:30 ‘a  geldiğini gördüm. Bavulumu hazırlamıştım  zaten geriye bir tek canımdan çok sevdiğim aileme mektubum kalmıştı. Gözlerim dolarken odamın içerisindeki yıllarca dirsek çürüttüğüm masama oturdum. İçime  kederli bir soluk çekip başladım satırlarıma...

Kıymetlilerime,
Annem, babam siz satırlarımı okurken kim bilir belki şuanda abimin yanına ulaşmak için dakika sayıyorumdur. Biliyorum bu yaptığımdan dolayı bana kızıp kırılacaksınız ama inanın bana hayatımda ilk defa kendim için gerçekten bir şey yapmak istedim.

Bu yaşıma kadar hiç başınızı eğecek bir şey yapmadım yapmamda. Arkamdan istedikleri kadar konuşabilirler onların düşünceleri beni zerre yaralamaz. Tek değer verdiğim sizlersiniz canım annem, babam. Ben hala ortanızda yatmak için türlü türlü oyunlar yapan küçük kızınızım bu hiç bir zaman değişmedi değişmeyecek. Biliyorum annem en çok sen kızacaksın bana ama yalvarırım kendi kaderimi kendim belirlerken bana engel olmayın. Abimin yanına gidicem o bana bir hal çaresi bulur biliyorum. Lütfen yerimi de Yaman ‘ a söylemeyin sizi merakta bırakmamak için söyledim pişman olmayayım . Karşınıza kendi ayakları üstünde duran avukat kızınız gelinceye kadar Allah ‘ a emanet olun ikinizi de canımdan çok seviyorum.....

Satırlarım  son bulurken hıçkırıklarım duyulmasın diye elimi ağzıma kapadım. Kağıdı özenle katlayıp yatağımın üzerine bıraktım. Sırt çantamı sırtıma takıp sessiz adımlarla evi terk ettim içim yana yana.
Kimseye görünmemek için ekstra bir çaba sarf ediyordum, hemen herhangi bi taksiye atlayıp hava alanına sürmesini rica ettim. Saatimi kontrol ederken yarım saatim olduğunu gördüm içimdeki heyecan ve adrenalin karnıma ağrılar sokuyordu. Taksiciye biraz daha hızlı olmasını iletirken kalbim küt küt atıyordu, tek istediğim kazasız belasız abimin yanına varabilmekti.

Yaman hayatımın ortasına oturan adam ondan kurtulamama çok az kalmıştı. Ben gittiğim zaman eminim ki o da rahat etmiş olacaktı hem belki kendine sil baştan başlayıp evlenebilir çoluk çocuğa karışıp mutlu bir hayat sürebilirdi. Yine de bana ne yapmış olursa olsun onun mutlu olmasını istiyordum.

Ben düşüncelere dalmışken taksici “ Abla geldik” dedi o an kendime gelip ücreti ödeyerek havaalanına adımladım. İçimde sanki kafesi kapalı bir  güvercin vardı ve ben o uçağa adım attığım  an kanat çırpıp uçacaktı. Kimlik ve diğer kontrol işlemlerini hallettikten sonra hayatıma yeni bir başlangıç yapmak için uçağa varıp içimdeki güvercini özgürlüğe uçurdum. Derin derin nefes alıp cam kenarından bulutlara bakarken tek dileğim her şeyin yoluna  girmesiydi....

🌬️🌬️🌬️🌬️
Yazardan

Dilruba Yaman ‘ dan kurtulduğu için sevinirken ardında  bırakacağı enkazdan bir haberdi. Zafer Bey ile Zeynep Hanım her zamanki gibi kahvaltılarını yapmak için uyudukları uykudan uyanmışlardı. Zeynep Hanım her şeyi hazırladıktan sonra beyini çağırdı kızından ses soluk çıkmayınca ana yüreği el vermeyip kocasına döndü “ Zafer Bey gidipte kızınızı kahvaltıya çağırın birbirimize kırgın  da olsak  kızgında bu sofraya beraber oturulacak “ dedi sinirli görünmeye çalışırken aslında sadece tavrını  korumaya çalışıyordu. Zafer Bey de iki hanımın arasında kalmaktan  keyif almazken gidip tripli prensesini uyandırmaya karar verdi.