Yavaşça doğruldum. Mutfağa doğru ilerledim. Deniz ise arkamdan geliyordu.
"Ne yapalım"
"Şef sensin"
"Mm pankek nasıl" (bu sabah yedim ehehhee)
"Güzel hadi bşlayalım o zaman"
"Tamam sen benim çırağım olcaksın"
"Benmi"
"Evet sen başka ne yapmayı düşünüyorsun"
"Doğru doğru ne yapayım şimdi şefim"
"Dediğim malzemeleri tezgaha çıkart
İki yumurta
Un
Şeker
Kabartma tozu
Vanilin
Sıvı yağ
Süt
Karıştırma kabı
Bardak ve tatlı kaşığı"
"Tamam çıkarttım"
"Yumurtaları karıştırma kabına kır ama kabuğunu içine düşürme"
"Sen kırsan"
"Pekii"
Yumurtaları kaba koydum
"Şimdi içine dört tatlı kaşığı şeker at ve karıştır"
"Tamamdır"
"Bir bardak süt bir buçuk bardak un bir paket kabartma tozu ve vanilini de dök"
"Karıştırayım mı şimdi"
"Evet"
"Hah tamm bundan sonrası bende"
"Bitti mi şimdi"
"Hamuru bitti"
Pankekleri tavaya döküp pişirdim. Sonra masaya koydum. Sonra birilerini hamuru parmaklarken gördüm.
"Denizz napıyorsun yaa"
"Hamur yiyorum"
"Ama onu pişireceğim sonunu yersin"
"Ama Cemre"
"Öfff peki fazla yeme"
"Sende yemek ister misin"
"Evet"
Parmağına hamur aldı. Diğer elinide hamur damlamasın diye elinin altına koydu. Elini ağzıma soktu. Verirken dudağıma bulaştı. Bende yaladım. (No klasik)
Sonra pankekleri pişirip masaya koydum. Beraber yedik. Bu son iki günü asla unutmayacağım...
