O sinirle o acıyla o nefretle uyuyakalmışım. Sabahleyin uyandım. Hala acıyordu. Sanki boşluktaydım. Acıdan başka duygu yoktu içimde.
Bir kenarda kanlı bir cam. Sağ kolumda (Cemre solak 😊) "Deniz❤" yazısı. Saate baktım saat altı buçuktu. Akpı çaldı.
O ydu. Açmayacaktım.
İçeri girdim. Balkon kanla doluydu.
"Uyanıksın biliyorum aç kapıyı Cemre"
Nerden biliyordu? En sonunda kapıyı dayanamayıp açtım.
"CEMREE KENDİNE NAPTIN NE BU YÜZÜNÜN HALİ KOLUN KOLUNA NAPTIN KIPKIRMIZISIN BEN NE YAPTIM YA"
Güldüm ve onu iteledim
"Artık bunun bir önemi yok biz sadece arkadaşız"
Bana sarıldı. Kurtulmaya çalıştım olmadı. Canım yanıyordu.
"Ahhh ahhh b-bırak lütfen"
Hemen beni bıraktı
"Cemre lütfen beni içeri al"
"Gir"
Neden bunu dedim bilmiyorum ama ona daha fazla eziyet çektirmek istemiyordum. Kolumdaki Deniz yazısına bakıyordu.
"Bunu nasıl yaptın"
"Camla"
"Bunu çizdiğin cam nerde"
"Balkonda"
