İKİ KÜÇÜK KOL DÜĞMESİ

BÖLÜM 8

   Arda, gözlerini yağmurlu sabaha açtı. Yamuk duvardaki pencerenin kenarından sızan suyu görünce epey canı sıkıldı ve gözlerini ovuşturarak banyoda bıraktığı kulpları paslanmış olan kovaları alarak su damlayan yerlere koydu. Kışın yaklaşmakta olduğu düşüncesi de içini bir parça ürpertse de başını sokabileceği bir evi ve temiz yepyeni yatağı ruhunu tekrardan okşamıştı. Bir anda ellerini dalgalı saçlarına götürerek karıştırdı ve ''İçerde bir kız mı var yoksa ben dün gece hayal mı gördüm?'' diye sordu kendi kendisine fısıldayarak. Yavaşça odasına yöneldikten sonra anahtar deliğinden içeriyi gözetledi. Kız hala yatakta yatmaktaydı. Kolundan çıkarmadığı saatine baktığında 7.35 olduğunu fark etti. Birazdan işe gitmesi gerekiyordu fakat en azından kıza bir şey demeliydi. Önce genç kızın uyuduğu odanın kapısını çalarak seslenmek geçti içinden fakat buna cesaret edemedi. Kâğıt ve kalem alarak not bırakabileceğini düşündü. Kızı tanımıyordu belki ama evinde de emanet edemeyeceği hiçbir değerli eşyası yoktu. Olsa da çekinmeyeceğinden emindi zaten. Evin içerisinde bir tur attıktan sonra kâğıt ve kalemi olmadığı geldi aklına. Kapıyı yavaşça açarak indi aşağıya. Kuru Temizlemecinin kilidini açıp içeriye girdi ve çekmeceden kağıtla kalem aldı. Kâğıda ''Ben evin sahibiyim. İsmim Arda. Sizi dün baygın halde buldum ve ne yapacağımı bilemediğim için buraya taşıdım. İşe gitmem gerekiyor aşağıdaki kuru temizlemecide çalışıyorum. Siz rahatlıkla istediğiniz kadar kalabilirsiniz'' yazarak küçük bir bant parçasını da yanına alıp tekrar yukarı çıktı. Kapıyı sessizce açtı ve kızın görebileceği şekilde dış kapının eve bakan tarafına yapıştırıyordu ki genç kız kapıyı açtı. Ağlamaktan şişmiş gözlerini ovuşturarak ''Günaydın'' dedi. Arda, şaşkın şekilde ''Günaydın'' dedikten sonra genç kızı gözleriyle takip etmeye başladı. Kız, sadece başını hareket ettirerek evi süzüp, salonun yan tarafta olduğunu görünce odasından çantasını alıp salona geçti. Çantasından bir sigara çıkartıp yaktı ve içmeye başladı. Daha sonra Arda'ya dönerek ''Sigara içiyorum fakat sorun yok değil mi?'' diye sordu. Arda, şaşkınlığını atamamış vaziyette ''İçebilirsin'' demekle yetindi. Genç kız, sohbet etmek istercesine Arda'ya bakmadan sorular sormaya başladı;

-Kaçta geldik biz buraya?

-Gece sanırım 3-4 arasında olmalı.

-O kadar geç miydi ya? Neredeyiz peki?

-Benim evimdesin.

-Öyle mi? Ne güzel. Rica etsem bana biraz su verir misin bay ukala.

Arda, tepkilerine anlam veremediği kıza mutfaktan plastik bardak içinde su doldurarak getirdi. Genç kız, suyu eline alıp içmeye başlarken cama yanaştığında ağzındaki suyu yutamayarak yere püskürttü ve ''Burası benim sokağım'' diye haykırdı. Arda, bu tepkiyi de çözemediği için merakla sordu;

-Dün geceyi hatırlıyor musun?

-Hayır, sadece çok içmiştim ve o kadar.

-Dün gece seni merdivenlerde buldum. Ağlıyordun ve biraz kötüydün. Ben de kendi evime getirdim çünkü nerede kaldığını bile hatırlamıyordun.

-Nasıl yani sen bana yardım mı ettin?

-Evet.

-Neden?

-Çünkü yardıma ihtiyacın vardı.

-Ama ben hiçbir şey hatırlamıyorum.

-Bayağı kötü olmuştun zaten. Seni yatağa yatırıp ben de salona geçtim. Umarım yanlış bir izlenim oluşturmamışımdır çünkü ben bu evde yaşıyorum ve aşağıdaki kuru temizlemecide çalışıyorum. Komşuyuz yani.