Epilogue

212 7 5
                                    

*before*
Kylie POV

Naumay na akong manatili sa kama, kaya ito'y sa sahig naman naisipang pumwesto. Nakasandal ang likod sa sliding door at nanlulumo.
Kailan niya ba ako palalabasin? Ilang weeks na akong nakakulong dito. Bibisitahin lang para bigyan ng pagkain at kung ano-ano, bukod sa telepono o kompyuter. Cause I will surely make a statement regarding this kidnapping case. Sasabog sa publiko ang baho niya kung ganoon.

"Gusto ko nang lumabas," dinukot ko ang librong may pamagat na love story.

'Wla bang How to escape 101'

Mukhang isinasampal yata ng lalaking ito ang kakulangan ko sa kaalaman ukol sa siyensiya,Pumasok ang isang lalaki at tiningnan ako.

"How dare you treat me like this?" kinagat ko ito.

His lips twisted, trying to hide a smile. Taliwas naman sa akin na seryosong-seryoso.

Lumapit pa siya lalo sa akin. Inilagay sa likod ng aking tenga ang takas na buhok. Bagay na minsan nitong gawin.

Marahan kong sinuntok ang kanyang tiyan at isinandal ang noo sa dibdib, kagat-kagat parin ang libro.

"Pwede bang hayaan mo na akong lumabas? Promise hindi ko susubukang tumakas." Ani ko na nagmamakaawa sa harap niya.

"No you'll stay here" saad nito at hinawakan ang aking pisnge at Agad nawala ang aking ngiti. Ilang ulit akong napakurap, nagbabasakaling nananaginip lang. Galit kong hinampas ang kanyang hita pati na rin ang kaniyang alaga.

"What the fuck!" Daing niya sakin at galit na tinitigan ako. Humalakhak ako sa tawa at umupo.

Hininawakan niya ang aking mga kamay at dinala sa kanyang magkababilang balikat. Kapagkuwa'y ipinulupot ang mga braso sa aking baywang.
"I have something to ask."

"Ano?" Iritang sagot ko sa kaniya saka bumulong

"Don't you remember me?" Kumunot noo ko ng sabihin niya yun.

Sino ka ba?kilala ba kita dati pa?

"What do you mean?"naguguluhan kong Tanong sa kaniya.

"It's me Tyler jean ferrer, your boyfriend"
Napaawang ang bibig ko teka wala nga kong boyfriend eh.

"Let's seat first"umupo kami sa kama at Nagsimula na siyang magkwento.

"We were just highschool back then when we first met, it was in the park and you were with your friends. Then weeks, months passed we became friends. After that I flew to Canada to finish architecture and business. It took me 7 years for that then I came back to see you, I coourted you and were official after that. your friend called me and said you got into an accident also you lost your memories. I was about To go in your house. But your father take you back to Finland and never came back." He told me everything that I don't know at nagulantang na Lang ako.

Highschool palang ako (T_T)

"May mga alaala akong nakalimutan, Bakit Hndi ko ito magawang alahanin. Bakit hindi sinabi sakin ng parents ko ito, Bakit nila tinago?" A tear escaped my eyes and For seconds I felt a bang of pain.
Sinapo ko ang aking mukha, saka malakas na humagulhol. Actually sinabayan ko Lang siya sa trip niya

My BRO'S and me [COMPLETE]Where stories live. Discover now