İMKÂNSIZ AŞK

VI. BENİM GİBİ

Tolga'dan gelen mesajlarımı görünce heyecanlanmış ve mutlu olmuştum ama saatlerce uyumam acıkmama yol açmıştı. Halam içeriden tekrar seslenmeye başladı "Doğa, yemek hazır canım."
Telefonumu kenara bırakıp, banyoya elimi yüzümü yıkamak için gittim. Soğuk su uykumun açılmasına ve kendime gelmeme yardımcı olmuştu. Yavaş adımlarla banyodan çıkıp mutfağa girdim. Camdan baktığımda havanın kararmış olduğunu fark ettim. Sofraya oturdum, halam servis yapmaya yeni başlamıştı. Eniştem salondan kalkıp sofraya geldi. Her zamanki güler yüzle bana dönerek;
-Ee güzel hanım, rahat uyuyabildiniz mi?
-Uyudum enişte. Kaç saat uyudum?
-Ne yapacaksın canım kaç saat uyuduğunu, dinlendiysen sıkıntı yok.
Eniştemin sözleri üzerine gülmeye başladık.
Halam yemekleri getirip yanımıza oturdu ve afiyetle yemeye başladık. Ben yemek yerken konuşmayı pek sevmem ama halam ve eniştemin sohbetine katılmazsam ayıp olur diye düşündüm. Bir yandan bana sorular soruyor, bir yandan yemek yiyorlardı. Soru sorma sırasının bana geldiğini düşünerek amcam ve Tolga hakkında sorular sormaya başladım.
-Hala çok merak ediyorum, neden babam ve amcam yıllardır görüşmüyor? Üstelik babam benim görüşmeme de izin vermiyor.
-Ah canım, bu konu hakkında ne diyebilirim inan hiç bilmiyorum. Yıllar önce kim bilir ne diye küstüler. Amcan Tolganın ısrarlarına dayanamadı da o yüzden barışmak için gittiler size.
Halamın sözleri şaşırmama sebep oldu. Madem barışacaklar babam beni neden buraya gönderdi ki? Merakla halama dönüp;
-Tolga neden ısrar ediyormuş ki?
Halam gülümseyerek anlatmaya başladı:
-Senin resmini görmüş canım. Direkt bana geldi, kuzenimi buldum diyerek ortalığı ayağa kaldırdı.
Halamın sözleri tebessüm etmeme sebep olmuştu.
-Tolgayla tanışmak istiyordum ama babam konuşmamı istemedi. Sizi görmek de çok güzel oldu ama Tolgayı görüp tanışmak isterdim.
Halam yarım ağız bir gülüşle;
-Abimin vardır öyle huyları canım. Sen kendini üzme, elbet tanışırsın Tolgayla.
Kafamla onayladım ve yarım kalan suyumu içerek sofradan kalktım. Odama gidip telefonumu aldım hemen ardından salona geçip oturdum. Eniştem de yemekten kalkıp salona gelmişti. Hızla telefonumu açıp Tolga'dan gelen mesajlara baktım.
"Heyy, kuzen.", "Nerelerdesin?" , "Öldün mü kızım, cevap versene." Ve bir fotoğraf göndermişti.
Benim odamda, benim yatağımda uzanırken fotoğraf atmıştı bana. Mesajlarına yanıt olarak " kusura bakma kuzen, uyuyordum. Yol beni inanılmaz yordu."
Mesajı göndermemin hemen ardından cevap yazdı ve mesajlaşmaya başladık. Onunla konuşurken istemsizce tebessüm ediyordum. Halam mutfağı toparlayıp yanımıza geldi. Halam ve eniştem televizyon izleyip arasıra sohbet ediyorlardı. Konuşmalarına dahil olmak istesemde, Tolgayla konuşmak daha cazip gelmişti. Yaklaşık 1 saat mesajlaşmıştık, bu kadar uzun süre çevrimiçi olduğumu gören Beril görüntülü aramıştı beni. Aramayı reddederek Beril'e mesaj yazmaya başladım "Tolgayla konuşuyorum kızım, halamlar da yanımda açamıyorum telefonu." Beril anında mesajımı görüp yazmaya başladı.
"Vaayy demek Tolgayla konuşuyorsun, yarın sabah size gideceğim. Annen çağırdı, bakalım Tolga beyimize."
"Ne, bize mi gideceksin? Neden?"
"Ne bileyim kızım, sanırım raporunu okula vermem için çağırıyor."
"Anladım. Bana haber verirsin gittikten sonra."
"Tamamdır, haberleşiriz."
Berille sohbetimizin bitmesinin ardından Tolgaya döndüm ve yaklaşık 1 buçuk saat daha mesajlaştık.
  Tolga ve benim kafalarımız çok uyuyordu. O da benim gibiydi, herşeyimiz aynıydı. İkiz kardeşimi bulmuştun adeta, hatta direkt kendimi bulmuş gibiydim. Yıllarca bu anı beklemiştim sanırım. Tolga çok kısa bir sürede hayatıma girip, tüm hayatım olmayı başarmıştı. Gitmesine izin veremezdim. Kazanmadan, kaybedemezdim.

Bölüm şarkısı: Kaan Boşnak/ Benimle Kayboldun