İMKÂNSIZ AŞK

VIII. GARİP BİRİ

Yengemin yersiz lafları bütün gün canımı fazlasıyla sıkmıştı. Kahvaltı yaptıktan sonra dışarı çıkmayı kararlaştırdık aramızda. Kahvaltıdan yaklaşık yarım saat sonra evden çıktık. Yaşadıkları yer merkeze fazlasıyla yakındı bu yüzden yürüyerek gitmeyi tercih ettik. Halamın koluna girmiş sakin sakin yürüyordum  ki bir anda aklıma Beril'in bizim eve gideceği geldi. Hızla halamın kolundan çıkıp Beril'e mesaj atmak için telefonumu aldım. Halam hızlı hareketlerime anlam veremeyip, şaşkın bir şekilde bana baktı.
- Yok bir şey halacığım. Beril'e mesaj atacağım.
- Beril kim tatlım? Yakın arkadaşın mı?
- Evet, hem okuldan hemde mahalleden arkadaşız.
Halam yengemle konuşmaya başladı ve hızla Beril'e mesaj yazdım;
"Hopp kızım gittin mi bizim eve?" "Görebildin mi Tolgayı?"
Mesaj yazdıktan sonra telefonumu arka cebime koyup halam ve yengemin sohbetine dahil oldum. Yaklaşık 15 dakika konuşarak yürümemizin ardından merkeze gelmiştik. Sıra sıra dizilmiş cafeler, birsürü mağaza ve butikler vardı. Neredeyse bütün mağazaları gezdikten sonra bir kafeye oturduk, telefonumu çıkarıp Beril'den mesaj var mı diye baktım ama mesaj yoktu. Tam telefonu kapatıp kaldıracaktım ki Tolgadan mesaj geldi. "Naber kuzen, nasıl gidiyor?"
" İyi merkeze geldik, oturuyoruz."
"Ohh ne güzel az önce arkadaşın geldi, annenle beraber mutfaktalar şu an."
"Ah öyle mi? Seversin Beril'i iyi kızdır."
"Olabilir, seni de severim:)"
Ne! Yanlış görüyor olmalıydım. Bir anda yüzümde anlam veremediğim bir tebessüm oldu. Halamlara belli etmemek isteyerek mesaj yazmaya devam ettim.
"Ahahahah tabii. Şimdi yemek yiyeceğiz daha sonra haberleşiriz olur mu?"
"Olur kuzen, dikkat et kendine."
Mesajlaşmanın ardından kafamı kaldırdım, yengem gözümün içine içine bakıyordu. Yüzümde ki sersem ifâdenin yerini ciddi bir duruş aldı. Yengem bir anda lafa girerek;
- Ne o güzel hanım, sevgilinle mi konuşuyorsun?
- Hayır yenge, sevgilim yok. Arkadaşımla konuşuyorum.
Yengem arkasına yaslanıp, serseri bir gülüşle;
-Tabii öyledir.
Yengemle konuşmak istemiyordum ve elimden geldiğince göz teması kurmamaya çalışıyordum. Bir anda ortamda anlamsız bir sessizlik oluştu ve bu sessizliği yengemin zil sesi bozdu. Yengem kim arıyor diye telefonu eline aldığında sevinçle "Ayyy oğluşum arıyor." Dedi. Yengem ve Tolga telefonda konuşmaya başladılar biraz konuştuktan sonra yengemin bir anda morali bozuldu ve bana garip bir şekilde bakmaya başladı, biraz daha konuştuktan sonra telefonu kapatıp masanın üzerine bıraktı. Arkasına yaslanıp beni süzmeye başladı, bakışlarından kaçmak için halama dönerek;
"Hala artık sipariş versek mi?" Dedim.
Halam sipariş veriyorken yengem bana döndü ve sorgulayıcı bir ses tonuyla;
-Tolgayla konuşuyormuşsunuz öyle mi?
- Evet yenge, kuzenimle tanışmamız geç oldu ama konuşuyoruz işte.
- Baban nasıl izin veriyor hayret ediyorum, alınma ama baban çok garip bir adam, umarım sende onun gibi değilsindir.
Sinirli bir şekilde yengemin gözlerinin içine içine baktım, halam durumu anlayıp konuyu değiştirmeye çalışsa da pek başarılı olamadı. Yaslandığım yerden doğruldum ve yengemin gözlerine bakarak, agresif bir ses tonuyla;
- Evet babam gibiyim. Tolga da bunu bilerek konuşuyor benimle. Bir sakıncası yoktur umarım.
Cümlemi bitirip tekrar arkama yaslandım. Yengem bana çok garip bakıyordu, bir anda halamın bakışları dikkatimi çekti. Söylediklerimden dolayı gurur duyuyor gibi bakıyordu bana.
Dışarıda ki insanlar Tolga ve beni yakıştırmıyor, aynı kefeye koymuyor olabilirler. Bu durum beni ırgalamaz çünkü Tolga benim için apayrı bir boyut. Eşi benzeri yok, herkes gibi ama asla herkes değil. Gizemli bir ruhu var, anlam veremediğim. Dışarıdan asi ama konuşurken pamuk gibi yada benimle konuşurken pamuk gibi. Vazgeçmek istediğin ama fazlasıyla bağımlı olduğun bir alışkanlık o. Bazen korkulu rüyan bazende düşlerin oluyor. Onunla konuşmak, sohbet etmek tüm herşeye bedel birazda puzzle gibi aslında, her parçası ayrı bir detay. Yada aşık olduğum için benim gözümde öyle. Bu gizemin bozulmasına müsaade etmeyeceğim sanırım.
Tolga'dan;
"Çok ince bir detaysın ve gözlüklerim her daim yanımda."

Bölüm şarkısı: Kendimden Hallice/ Unutulmayan biri hep vardır