Psycho

Bölüm 2

İçeri girdiğimde karşımdaki manzara yüzünden şok oluyorum.Mathew elindeki silahı yanında bulunan kıza doğrultarak "Bana yalan söyledin" diye bağırıyor sonra silahın sesiyle birlikte çığlığı basıyorum.Kız kanlar içinde yere seriliyor.Kaçmak istiyorum ama kaçamıyorum donup kaldım. Şu an ya öldüm, ya rüya görüyorum ya da gerçekten zombi diye bir şey var.demin yerde yatan kız doğrularak bana doğru geliyor."Pardon,Mathew ile ben 3 ay sonraki tiyatro oyunumuz için prova yapıyorduk.Amacımız seni korkutmak değildi.Bu arada ben Sarah "diyor.O sırada arkamdan kahkaha sesleri geliyor.Tüm hastahane bana bakarak dalga geçiyor. Hemen kapıyı kapatıyorum ve perdeleri çekiyorum şu an onları görmeyi kaldıramam.Kahkaha seslerinin kesilmesi lazım ama hala duyuyorum.Arkamı döndüğümde bana kahkaha atan Mathew i görüyorum. "Serum bağlamam gerekiyor,eğer böyle gülmeye devam ederseniz damarınızı bulamam ve damarınızı bulana kadar çekiceğiniz acılardan siz sorumlu olursunuz" Damarı çok belirgin olmasına rağmen iğneyi 2 santim kenarına sokuyorum.Normalde bağırması lazım ama gururu el vermiyor yüzü kıpkırmızı olmuş.Bağırmayarak bana aradığım fırsatı veriyor ve iğneyi yine bilerek başka bir yere batırıyorum."Ahhh!Bağırmıyorum diye yüz buluyorsun, insan gibi taksana şu serumu, seni kim hemşire yaptıysa aklından zoru olmalı" "1. olarak ben hemşire değilim 2.olarak aklından zoru olanın yeterince belli olduğunu düşünüyorum".Bu sefer yanındaki kız atılarak"Özür dileriz, Mathew bu kızla laf yarıştırabileceğini sanmıyorum" sonunda akıllı birisi diye bağırıyorum içimden."Neyse, aklınız yerine geldiğine göre Mathew bey bu kliniğe gelme sebebinizi bir de sizden duymak istiyorum" " Aklın yerine geldi derken neyi kastedin yoksa yine başka birisi gibi mi davrandım" "Ne yazıkki, ama şimdi kendinizde olduğunuza göre soruma cevap verin" "Bu , kliniğe işte tam bu yüzden geldim, artık arkadaşlarımla rahatça gezebilmek istiyorum, ya da sarhoş olduğumda benliğimi kaybedip onlara saldırmak istemiyorum,lütfen benim için elinizden ne geliyorsa yapın. Ama eğer başaramazsanız bir gün kendim olmaktan çıkarsam beni tıbbi bir deneyde kullanmanızı istiyorum" "Lütfen şu anda bundan bahsetmeyelim,Bu arada oyuncu olduğunuzu bilmiyordum.Oyunda başarılı olucağınızdan eminim" kapıyı kapatıp çıkıyorum. Arkamdan birisi daha çıkıyor.Arkamdan koşuşturarak gelen Sarah'a bakıyorum.Sarah "Size bir şey sorabilirmiyim" "Elbette" "Bu hastalığın genetik olma ihtimali var mı ? " " Bu hastalık çok nadir görüldüğü için elimizde böyle bir bilgi yok" "Niçin sormuştunuz" diyorum o da bana "Hamileyim" cevabını veriyor