Άβυσσος(Soul #1)

Κεφάλαιο 2(μέρος 1)

"Σπρώξε τον! Δεν μπορείς να τον αφήσεις να το κάνει αυτό μετά από αυτά που είπε!"

Οι κραυγές στο κεφάλι μου δεν σταμάτησαν καθώς αντιλαμβανόμουν όλο και περισσότερο το βάρος του σώματός του πάνω στο δικό μου.

"Έρχεται από το να είναι με κάποια άλλη", επέμεινε η φωνή, τώρα πια κακόβουλα. "Γιατί νομίζεις ότι δεν φοράει πουκάμισο, μην είσαι ηλίθια!".

Και για ένα οδυνηρό δευτερόλεπτο, κατάλαβα πως είχε δίκαιο. Και μόνο αυτά τα λόγια της συνείδησής μου ήταν αρκετά για να φέρουν στην επιφάνεια το θυμό και την πικρία που ένιωθε γι'αυτόν.

Χρησιμοποίησα λίγη δύναμη για να προσπαθήσω να τον σπρώξω μακριά μου. Ωστόσο, τα χέρια του Αραέλ σήκωσαν τα δικά μου πάνω από το κεφάλι μου και τα κράτησαν εκεί σταθερά. Μουρμούρισα μια διαμαρτυρία που σιώπησε από τα χείλη του και ένα κύμα θερμότητας, πολύ διαφορετικό από το θυμό, διαπέρασε το σώμα μου. Μια θερμότητα τόσο καυτή που ξεπέρασε την προηγούμενη και την έπνιξε.

Η καρδιά μου άρχισε να πάλλετε με έναν ανεξέλεγκτο, ανησυχητικό ρυθμό.

"Αυτό δεν είναι σωστό. Απομάκρυνέ τον!" φώναξε ξανά η φωνή, αλλά ακούστηκε αχνή και απόμακρη, γιατί το μόνο στο οποίο μπορούσα να συγκεντρωθώ ήταν το απαλό άγγιγμα των χειλιών του πάνω στα δικά μου.

Τα πόδια τoυ ήταν ανοιχτά σε κάθε πλευρά μου. Δεν με συνέθλιβε, αφού κουβαλούσε το μεγαλύτερο μέρος του σώματος και του βάρους του, αλλά εξακολουθούσα να έχω πλήρη επίγνωση του πώς πλησίαζε όλο και περισσότερο. Χιλιοστό προς χιλιοστό, αργά, σαν να προσπαθούσε να είναι προσεκτικός μαζί μου. Για κάποιο λόγο, δεν το ήθελα αυτό. Δεν ήθελα να μου φέρεται σαν να ήμουν κάτι που θα μπορούσε να σπάσει εύκολα, παρόλο που υπήρχε αυτή η πιθανότητα.

Με το θυμό και την πικρία να συνδυάζονται μέσα στη ζέστη που μεγάλωνε μέσα μου, του ανταπέδωσα το φιλί με έκσταση. Με μια ορμή που σπάνια συνήθιζε να αναβλύζει μέσα μου. Ένα γρύλισμα αντήχησε βαθιά μέσα από το λαιμό του, και στη συνέχεια εμβάθυνε την επαφή.

Πάσχισα να πάρω αέρα καθώς απομακρύνθηκε ελαφρώς. Τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια και ανακάλυψα μια παράξενη λάμψη στο ασήμι της ίριδας του. Ένα σκοτεινό και καθηλωτικό, ένα που έκανε τα σωθικά μου να σφίξουν από προσμονή. Έσκυψε πάλι προς το μέρος μου. Νόμιζα ότι θα με φιλούσε ξανά, αλλά εκείνη τη στιγμή τα δόντια του έπιασαν το κάτω χείλος μου και το τράβηξαν απαλά. Αυτό έστειλε ένα ηλεκτρικό ρεύμα στο σώμα μου, μια ενέργεια τόσο καταστροφική που με αφόπλισε εντελώς.