jekyll :: markhyuck

⁰¹

mark ve ailesinin gidişi üzerinden koskoca 10 yıl geçmişti. haechan mark'ın gidişini ilk başta kabul etmemiş kendini yiyip bitirmişti. sonra zar zorda olsa kabul etmiş daha doğrusu ailesi kabul ettirmişti. şimdi 17 yaşında kocaman genç olmuştu.

"anne geç kalacağım çıkıyorum ben görüşürüz!!"

"tamam evladım tanrı zihin açıklığı versin sana."

haechan evden alelacele çıktı. geç kalmaktan kesinlikle nefret ederdi ama bitirmesi gereken proje ödevi olduğu için tüm gece uyuyamamıştı bu nedenle de geç kalmıştı. bisikletine binip yönünü seoul üniversitesi/lisesi'ne çevirdi.

liseliler üniversite hayatını biraz tanıyıp öğrensin  diye üniversite ve lise aynı yerdeydi ve bu gerçekten çok avantaj sağlıyordu liselilere.

haechan pedallara iyice davrandı birinci dersi kaçırmıştı ama ikinci dersi kaçırmaya pek niyeti yoktu. okula geldiğinde bisikletini bisikletler için olan yere parkedip kilitledi. şuan teneffüs zamanıydı yani jeno'yu aramasının tam vaktiydi.
telefonuna davranıp jeno'yu aradı.

"lee donghyuck nerdesin niye okula gelmedin?"

"geldim aptal nerdesiniz şimdi?"

"ben ve jaemin şuan üniversite ve lise için ortak kurulan kafedeyiz oraya gel."

"tamam damlarım birazdan oraya ayrılmayın sakın!"

"tamam hadi bekliyoruz."

haechan adımlarını ortak kafeye çevirdi. biraz yürüdükten sonra oraya vardı biraz etrafı inceledi. bir anda isminin haykırıldığını duyunca sıçradı. aptal arkadaşı jeno onu tüm okula rezil etmişti.

"donghyuck bak bak buradayız biz hey kime diyorum?!" donghyuck hafif elini kaldırıp gördüğünü işaret etti ve sessizce arkadaşı adına herkesten özür diledi ve masaya geçti.

"yine beni rezil etmeyi başardın ya jeno pes valla."

jaemin yüzünü buruşturarak jeno'ya baktı.

"cidden ben bununla nasıl çıkıyorum hala anlamış değilim."

haechan sırıtarak ikiliye baktı. "aslında iki mal birbirini bulmuş."

"Lee Donghyuck!" ikili aynı anda söylediğinde haechan küçük bir kahkaha attı.

"hem sen niye geç kaldın bakayım? sen geç kalmazdın genelde." jaemin tek kaşını kaldırarak ahiret sorularını sormaya başlamıştı.

"proje ödevini bana kakaladınız ya hani tüm gece onunla uğraştım e doğal olarak normal saatimden epey geç uyudum bu yüzden geç kaldım, yani siz iki zibidi yüzünden."

"aman be ama karşılığında seni yemeğe çıkaracağız iki kere. söylenme şimdi." jeno elindeki milkshakeinin çubuğuyla oynuyordu bir yandan.

"nerde beleş oraya yerleş demiş atalarımız neyse artık sınıfa gidelim de daha fazla geç kalmayayım bu arada not tuttunuz mu lan?"

"yo"
"yo"

"ben sınıfa gidiyorum."

haechan ikiliye göz devirerek sınıfa gitmek için ayağa kalktı.  fakat jeno tekrar bağırarak yine dikkatleri üzerlerine çekmişti.

"çantanı unuttun donghyuck, hem bizi bekle terbiyesiz!"

jaemin jeno'nun kafasına bir tane yapıştırdı.

"ben getiririm bebişim çantanı sen git sınıfa orada buluşuruz." jaemine küçük bir öpücük atarak yol aldı.

jeno ve jaemin'le lisenin başında tanışmıştı. ikiside fazlasıyla sevecen ve sahipleniciydiler. jeno futbol oynarken topu haechan'ın kafasına atarak tanışmışlardı. haechan başta çok söylenmiş jeno'yu neredeyse çileden çıkarmak üzereydi. ardından jaemin oraya yetişmiş ortamı yatıştırmıştı sonra tanışmış ve birlikte takılmaya başlamışlardı. o günden bugüne yakın arkadaş olmuşlardı. haechan ortaokulda yalnızdı. mark'tan başka arkadaşı olmayacağına kendine inandırmış bu yüzdende kimseyle samimi olmamıştı. kısacası jeno ve jaemin onun için dönüm noktası olmuştu tabi ailesininde büyük yardımıyla. haechan ismine değinelim biraz. haechan mark'ın donghyuck'a taktığı bir isimdi. kimsenin söylemesine izin vermezdi haechan onu sadece mark hyung'u söyleyebilidi.