PSİKOMANİA

VAROLUŞ

Hiç sokakta giderken biri size "Hey , baksana. Burası benim ütopyam , benim gezegenim. Rolleri ben veririm ve senarist benim." dese tepkiniz , "Siktir git şurdan deli manyak." olurdu ve onun tam bir kafadan yoksun olduğuna kanaat getirirdiniz. Bende size göre şizofren , deli saçmalığı olan , aptal , ufak beyinli bir kızım. Ama siz normallere göre durum böyle. Biz anormaller için az bile geliyorum kimi zaman. Çünkü kendi tiyatromı yönlendirme konusunda pek de usta değilim. Bu bir film olsaydı , yönlendirmek eminim kolay olurdu. Ama burda aşık olmayı yönlendiremiyorsunuz kimi zaman elinizden kaçıyor. Mesela siz normaller aşık olmanın kalp tarafından oluştuğuna inanırsınız. Fakat aşık olmak , öfkelenmek , üzülmek , mutlu olmak gibi fonksiyonlarında oluşturduğu beyinden çıkar. Beyninizle aşık olursunuz ve beyinde bitirirsiniz aşkı. Bu yüzden ben aşka inanmayan taraftayım şu aralar. Zaten düşüneceğim son şey aşk olarak kalsın. Babam evli , 2 çocuğu var. Üvey kardeşim tam benim yaşlarımda. Çok yakışıklıdır kendileri fakat bir kalp çarpıştısı oluşturmuyorum ona karşı kendi çapımda eğlence sadece. Bir diğer taraftan küçük üvey kardeşim tam bir cadı. 6 yaşında olmasına rağmen beyni 66. Üvey annemse 35 yaşında seksi , güzel bir kadın. Benim annemin eline su dökemeyeceğini hep söylerim. Benim annem mi nerde ? Aynı evde yaşıyoruz. Babamla pek görüşmüyoruz çoğunlukla tatil günlerimin 5/1'ini ayırıyorum ona. Onu bile hak ettiği pek söylenemez. Beni yaptıkları gün -ki keşke yapmasalarmıs- 7 Mart. 7 Mart 1996'dan önce , dünya yoktu. Ağaç , eşya , ev , araba , akranlarınız , akrabalarınız. Etrafımdaki aptal kişiler gibi sana 6 Martla ilgili fotoğraflar bulabilirimle gelmeyin bana. Bu benim teorim. Mesela ben yolda yürürken arkama ani dönüşler yaparım ki bana arkadan gülen o ağacın gülümsemesini kaçırmiyim. Arada rüya gibi baska bir boyuta gidildiğine inanırım. Büyük üstadların tabiriyle paralel evren. Deli saçmalığı diyorsanız , simdiden bakınmayın. Ama kabul edin heycanlı. Mesela gece arkadan ses duyarım "Senem" diye bağırır birisi ve ben bunun paralel evrendeki "Ben" olduğuna inanırım. Yer değiştirmeyi amaçlıyorum , bakalım diğer günlerde belki değişen bir yerim olur. Peşimde babamın eski manitalarından "Tuğba OKÇU"nun taktığı adamlar var ki ben onlardan hiç korkmam çünkü bu tiyatro benim senaryoyu ben yazıyorum ve yönetiyorum eninde sonunda onlardan kurtulabilirim. En fazla biraz macera yaşarım. Hadi ama , sizce de keyifli olmaz mıydı ? En büyük hayalim bir psikolog olmak ve tabii ki sizinde düşündüğünüz gibi öncelikle kendimden başlayacağım!