ÖLMEK İLE YAŞAMAK ARASINDAKİ ÇİZGİ

Ölene Kadar Beraber!...

Rüzgar izmirin tozunu attıran kişi. Şimdi ise aşık olduğum çocuk.Cidden çocuk kadar masum ve temiz.Aşk ne kadar da tuhaf bir duygu.Sevmek ve sevilmek ne güzel bir his.Şu anda hayatlar yalan benim için ben rüyaları yaşıyorum.Derin bir boşlukta hissediyorum. Neyse bu kadar düşünce yeter artık uyuyalım.Sabah uyandığımda çok yorgundum. Hemen giyindim ve okul yolunu tuttum.Bugün ilk ders seçmeli yanıma poyraz diye bir çocuk oturdu ama amacı başka bir şey gibi görünüyordu. Anlaşılan bu çocuk ile uğraşıcaz. 3. ders kantine yemek almaya gittim ve sınıfa bir geldim rüzgar ve poyraz kavga ediyorlar hemen yanlarına gittim ve;

- Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz aptal budalalar!

- Seni seviyorum (poyraz)

-Saçmalama

-Öyle öykü seni düşünmeden bir saniyem bile geçmiyor.

Tüm kalabalığın içinde bulunan merdivene çıkarak bağırdım;

- Şunu herkes bilsin biz rüzgar ile çıkıyoruz ve "ölene kadar beraberiz".

Rüzgar bu hareketine çok şaşırmıştı. Tamam umursamaz olabilirim ama Sevgilimi sahiplenmeyecek kadar da aptal değilim!

Rüzgar elime bir kağıt tutuşturdu ve gitti.Kağıtta;

Gözlerin kadar güzel,

Kalbin kadar temiz,

Sevdiğini sahiplenecek kadar düşünceli,

Ve beni sevecek kadar akıllısın...