Chapter 29: Open your eyes
***Nicole ad Andrew gaining conciousness
"Lola!!! Gising na siya!!!"
"Doc! Gising na yung pasyente"
"Ano ka bang bata ka! Makasigaw ka. Baka magulat sayo yan"
"Excuss me. Naririnig mo ba ako?"
"Gising na siya. Gising na siya!"
"Doc hindi siya sumasagot"
"Oo nakikita ko! Hindi ako bulag apo. Malabo pa lang ang mata ng lola mo"
"Igalaw mo ang daliri mo kung naririnig mo ako"
"Kaya mo bang umupo? Ija?"
"Kaya mo na bang magsalita? May mga itatanong lang kami"
"Anong pangalan mo?"
"Anong pangalan mo?"
*** *** *** *** *** *** *** ***
Chloe NIcole's POV
"Nicole po"
"Hi ate Nicole!!! Grabe! Ang tagal mo naman po matulog. Mga tatlong araw. Yung mga oso daw po matagal din matulog. Oso ka rin po ba?"
"Tumahimik ka ngang bata ka. Taga saan ka?"
Hindi agad ako nakasagot. In that quick moment naisip kong magsinungaling. Sana nagkaamnesia na lang ako para hindi ko alam kung sino at taga saan ako
"Ate may tubig sa mata mo! Naingayan ka po ba sa akin? Tatahimik na po ako. Wag ka na po umiyak"
"Nako Ija! May masakit ba sayo? Nagugutom ka ba? Saglit at ikukuha kita ng makakain"
Bigla ko kasing naalala yung nangyari bago ako naaksidente
***FLASHBACK***
"Ano bang nangyayari sa inyong dalawa at pareho kayong nag-aalborotong umuwi?" -Mrs. Lacson
"Nakareceived po ako ng tawag. Kailan ko po makauwi" Sabi ko pero si Andrew hindi sumagot. Ang lalim ng iniisip niya. Nakatingin lang siya sa kawalan. Nasa passenger's seat siya. Ako nasa likod kaya di ko siya makita ng ayos
Halos half an hour na rin kami nabyahe ng biglang magring yung phone ko
BINABASA MO ANG
Point of no return
RomanceNo turning back Even if it hurts Even if you want You should go ahead Because you already reached the point of no return *** *** *** *** *** *** *** All characters, their names and backgrounds and even the happenings ay pawang imagination lamang fro...
