Devil's Kiss [D. I.]

ⅴ.

/ 7 μήνες μετά  /

 
"Αυτό είναι ανόητο! Τι εννοείς θες να το λήξουμε; Ούτε ένας χρόνος δεν πέρασε!" τα βαριά του βήματα οργώνουν το ξύλινο πάτωμα του γραφείου του καθώς προχωράει αριστερά- δεξιά μέσα στο δωμάτιο.

 Παίζω νευρικά με την άκρη του λευκού φορέματος μου και παραμένω με το κεφάλι σκυφτό, πάνω από τα γόνατα, για να μην μπορεί να δει τα δάκρυα μου.

"Φραντσέσκα, η σιωπή σου δεν βοηθάει την κατάσταση. Θες να μου πεις τι σε έχει πιάσει και φέρεσαι σαν παιδί;" γονατίζει μπροστά μου και φυλακίζει τα μικρά μου χέρια στις μεγάλες παλάμες του.

Ορίστε, μέχρι και ο ίδιος με θεωρεί παιδί!

Γιατί πίστευα πως όλο αυτό μεταξύ μας θα λειτουργούσε; Τι σκεφτόμουν τέλος πάντων;

Δεν είμαι εγώ για αυτόν.

Ήταν ένα μεγάλο λάθος εξ αρχής.

 Αυτός θέλει γυναίκες να στέκονται δίπλα του και όχι παιδιά, σαν εμένα.

"Απλά δεν μπορώ.." καταφέρνω να ψελλίσω ανάμεσα στα αναφιλητά μου.

Ελάχιστες είναι οι φορές που τολμώ να κλάψω μπροστά σε κάποιον. Πόσο μάλλον μπροστά του.

Αλλά έχω κουραστεί να τα κρατάω όλα μέσα μου.

 "Ηρέμησε σε παρακαλώ για αρχή και εξήγησε μου τι σου συμβαίνει" μετακινεί το σώμα του στην απέναντι καρέκλα και ξεφυσάει απελπισμένος.

Τον τελευταίο καιρό δείχνει μεγάλη υπομονή σε ξεσπάσματα σαν και αυτά και τον θαυμάζω γι' αυτό.

"Ντέιμον, απλώς εσύ θες μια γυναίκα όπως την Βανέσα και όχι κάποια σαν εμένα. Νιώθω ότι αυτή η διαφορά ηλικίας επηρεάζει άλλα τόσα πράγματα και δεν μπορώ άλλο, νιώθω.. όχι ο εαυτός μου αλλά κάποια που προσπαθεί μάταια να προσαρμοστεί στα δεδομένα σου για να μην μείνει στην απέξω και να μην πέσει στα μάτια σου" προσπαθώ να εκφράσω τις σκέψεις μου όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ για να με καταλάβει.

"Τι πάει να πει αυτό; Ότι προτιμώ την Βανέσα από εσένα; Φραντσέσκα, για όνομα! Αν γούσταρα αυτήν δεν θα τραβιόμουν μαζί σου, σύνελθε!" ένα ειρωνικό γελάκι καταφέρνει να ξεγλιστρήσει από τα χείλη του.

"Δεν είναι μόνο η Βανέσα, Ντέιμον, αυτό δεν καταλαβαίνεις! Είναι και η Πόλυ και η Μαίρη και άλλες τόσες που θα ήθελαν να είναι δίπλα σου. Άλλες τόσες που με κοιτάνε υποτιμητικά κάθε φορά που με βλέπουν μαζί μου. Άλλες τόσες που μου έχουν πει έμμεσα ότι δεν αξίζω να είμαι μαζί σου. Και ξες πως νιώθω; Ότι όντως δεν αξίζω να είμαι δίπλα σου! Γιατί εγώ είμαι ένα παιδί και όχι γυναίκες σαν αυτές που σε τριγυρνάνε" κουνάω τα χέρια μου στον αέρα εξηγώντας του.