Kanlı Tesadüf

Kaçış

Hassas olanlar medyaya bakmasın!!!

Camdan baktım. Arabasına binmişti. Yanında 5 adam götürmüştü. Bir de Hakan vardı. Evin etrafında en fazla  altı adam vardı. İkisi arkada, biri evin sağ tarafında , biri sol tarafında, ikisi de evin önündeydi. Benim için önemli olan evin önündekilerdi. Ama ilk önce kameraları halletmeliyim.

Ayağa kalktım ve evi geziyormuş gibi yaptım. Evin elektriğini kesmek için elektrik saatini bulmam lazımdı. Ve buldum. Bodrum katta. Ama çok yüksek. Bir sandalye çektim ve üstüne çıktım. Evin elektriğini kestim. Sandalye bir anda kırıldı.

Off ayağım incinmişti. Yukarı çıktım. Yanaklarıma ve burnuma bir kaç kere  vurdum. Böylece kızardılar. Yüzümü yıkadım ve dış kapıya yöneldim. Elimi karnıma koydum ve dışarı çıktım.

Eylül:Yardım edin.

Koruma:Eylül Hanım iyi misiniz?

Eylül: Karnım çok ağrıyor ve midem bulanıyor. Hemen eczaneye gidip ilaç almalısınız.

Doktor olmanın faydaları. Onlara sahte bir reçete verdim. Onlar da aldı.

Koruma2: Ben sizinle kalayım

Eylül: Hayır gerek yok ikiniz gidin. Hem böyle daha iyi olur. Ayrıca evin etrafında başka korumalar da var.

Koruma1: Ama-

Eylül : Görmüyor musun? Zaten zarzor konuşuyorum.Birde sen.

Bana biraz baktı ve ikisi de gitti. Diğer korumaları kontrol ettim. Hepsi evin arkasındaydı. Evden çıktım ve koşmaya başladım. Babamın evine gittim. Hah işte oradaydı. Ama Rüzgar'ın aracının orada ne işi var.
Toplantıya gitmeyecek miydi?

Yoksa kaçtığımı anladı mı?Bahçeye girdim ve açık camdan onları dinlemeye başladım.

Rüzgar: Geçmiş olsun efendim. Eğer yapabileceğimiz birşey varsa...

Ceyda(halası) : Aslında var.Eylül... Aslında çoktan buraya gelmesi gerekiyordu ama gelmedi. Onun ile en son konuştuğumda telefonu kapanmıştı.

Halam Rüzgar ile olan geçmişimizi bilmiyordu. Babam da zaten itiraz edemezdi. Çok halsiz gözüküyordu.

Rüzgar: Endişe etmeyin hanım efendi. Eylül akıllı bir kız. Bir şey olsa bile kurtulmanın yolunu bulur.

Ondan hiç şüphen olmasın Rüzgar Yıldırım.

Daha kaçtığımı anlamadı demek ki. Hemen oradan ayrıldım. Irmak'ın evine gidecektim. Oraya gittim. Zaten fazla uzak değildi.  Kapıyı çaldım ama açmadı.

Komşu: Kime bakmıştın kızım?

Eylül : Ben Irmak'a bakmıştım.

Komşu: Neyi oluyorsun kızım.

Eylül : Arkadaşıyım. Şehir dışından geldim.

Ya neden herkes beni oyalıyor. Nerde onu söyleyeceksin teyzecim. Rüzgar 'ın öğrenmesi an meselesidir şimdi.

Komşu: Irmak öldü kızım. Dün gece bir deniz kıyısında ölü bulunmuş. Cenazesi için Sivas'a götürdüler. Başın sağ olsun kızım.

Boğazıma düğüm düğümlendi. Nefes alamadım. Kardeşim dediğim insan ölmüştü. Yürüyerek bir uçurum kıyısına geldim. Buraya eskiden Rüzgar ile beraber gelirdik.