Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
chapter nineteen
[miami, florida]
18th june 2018
Rozłożyłam nogi przed siebie na podnóżku, wpatrując się z rozbawieniem w siedzącego przede mną James'a.
- Chyba sobie ze mnie kpisz - prychnął. Oparłam głowę o szybę samolotu i wykrzywiłam usta. - jestem mafiosem, nie nauczycielem włoskiego.
- Proszę? - posłałam mu maślane spojrzenie. - myślałam i doszłam do wniosku, że chcę się nauczyć twojego języka.
- To dam ci kasę na kurs.
- A ty nie możesz? - spytałam ponownie.
- Tak ci na tym zależy, bo...?
- Bo lubię jak mówisz po włosku - wyznałam szczerze, obserwując jak na jego twarzy powoli pojawia się uśmiech.
(tłumaczenia wszystkich zdań są pod rozdziałem)
- Ti piace quando parlo italiano, Mi Amore*? - za cholerę nie miałam pojęcia co powiedział, ale z jego ust brzmiało perfekcyjnie. Jego akcent był tak idealny, że aż sama się zdziwiłam. Po chwili patrzenia na mój wyraz twarzy, dodał. - se ti eccita così tanto, ogni nostra lezione finirà a letto*.
- Nie mam pojęcia co mówisz, ale podoba mi się - zagryzłam pomalowaną na różowo wargę, i upiłam łyk soku z lodem. Nawaro natomiast napił się swojej whisky. - więc chcę żebyś mnie uczył. Szybko łapię język.
- Angielski się nie liczy - wywrócił oczami.
- Puedo hablar español* - powiedziałam z uśmiechem, prezentując mu swój hiszpański. Uniósł brwi, uśmiechając się pod nosem nad szklanką z bursztynowym płynem.
- ¿Estudiaste*? - i poraz kolejny zaskakuje. Skąd on do cholery umie tyle języków?
- En la escuela*.
- Wow. Nie posądzałbym cię o takie umiejętności.
- Ja ciebie też nie. Skąd ty znasz tyle języków? Mówiłeś że nie chodziłeś do szkoły.
- Nie, ale uczyłem się w domu tego, co było potrzebne, włoski jest elementem naszej rodziny, więc każdy kto do niej należy powinien go znać, hiszpański znam bo chciałem i tyle - wyjaśnił wzruszając ramionami. - po cholerę mi pole prostokąta, skoro i tak jedyne co z matematyką mam dzisiaj wspólnego to liczenie pieniędzy? Strata czasu.
