فى أحد القاعات البسيطه خطبة الثنائي (ندى و احمد)
دخل الاثنان إلى القاعه
احمد:مبارك الخطوبه
ندى بضحكه بسيطه:مبارك ليك انت كمان
احمد بهمس:اقسم بالله بحبك بقالى اربع سنين مستنى ....بس خلاص فاضل تكه
ندى:انت اهبل على فكره
احمد:مش هتقوليلى بقا
ندى:اقولك اى
احمد:انا بقولك بحبك
ندى بكسوف:مش دلوقت
احمد:نعم يا حلوه
ندى: بس بقا الله لما يجى وقتها
احمد:انت هبله و لا وقعه على دماغك النهارده خطوبتنا قولى بقا
ندى:و الله هضر......
ايمان:الحلوين بيتكلموا فى اى
ندى: الحمدلله انك جيتى
محمود:قمر يا واد
احمد:طبعا
محمود:متتغرش اوى كدا
ندى:يتغر براحته النهارده خطوبته و هو حر
ايمان:اى دا ما هذا التغير المفاجئ؟
ندى:اى
محمود بصوت منخفض:بس اى الجمدان دا
احمد:طول عمرى جامد
محمود:ماشى يا مستفز......ندى تعالى كدا اقولك على سر ......انتى هتجوزى مصيبه متنقله و الله العظيم مش بكدب عليكى و عليه كميه استفزاز
احمد:لو سمحت خطيبتى
محمود:اتفضل
كان اليوم جميل مليئ بالسعاده و الفرح
بعد يومان
"ندى"
"ندوشه ❤️❤️"
"يا حبيبتى❤️"
"نودى🙂❤️"
"انت يا بنتى"
"يا بت هتتأخرى على الكليه"
"يخربيت نومك التقيل"
"هتأخر على الشغل"
"يا ندى"
"يا قلبى"
"🐼🐨🐰🐷🐹🦓🦄🐸🐈🐩🐁🐍🐃🐢🐊🐄🐖🐂🐏🐏🐎"
"🐁🐖🦛🦙🐘🐤🦜🐥🦢🐤🦆🐧🦃🐤🕊️🐪🦇🦙🐫🐓🦌🐓🦒🐆🦒🦘🦛🐈🐍🐈🐴🐍🐩🦄🐭🐽🐯🐽🦁🐸🦖🐻🐯🐨🙉🦁🦊🐷"
"🐆🐪🦌🦌🦇🦌🐈🦊🙉🐯🐓🦒🦘🦄🦇🦌🐈🦄🐈🦁🐈🦊🐭🐈🐆🦙🦌🐩🦁🐨🦁🐈🦊🦛🐷🐸🐆🦇🦌🐩🐴🐍"
"انت فتحت مزرعه فى الشات"
"يا الله اخيرا فتحتى"
"عايز اى عايزه انام"
أنت تقرأ
لا أدرى كيف لاكنى احببتك
Jugendliteraturتعال نتقابل فى منتصف الاشياء..........نختبر هذا الجنون الذى يدعى أنه الحب......و تلك المجاملات التى تدعى الموده.......وتلك المشاعر التى حملناه فوق طاقتها.........تعال نتخطى البدايات.....و لنبدأ من منتصف الطريق......
