Gece Gelenler

-1- Keziban..

Hastanede çalışan Tuğçe'nin o gün nöbeti vardı. Hızlıca hazırlanıp evden çıktı ve kısa bir yolculuk sonucu hastaneye vardı.Akşam saat sekiz sularıydı. Ebrar 'ı görünce yanına gitti. Ebrar esmer kısa saçlı bir kadındı. Ebrar ile nöbetleri değiştirdiler.
Tuğçe hasta kayıt işlemlerini yapıyordu. Bulunduğu katta dokuz oda ve birde yoğun bakım ünitesi vardı. Bir aşağı katta da yakın arkadaşı Nejla nöbetteydi. Nejla kumral uzun saçlı güzel bir kızdı. Komik bir tarafı vardı.
Gece saat on gibi olmuştu. Tatlı bir teyze Tuğçe'nin yanına geldi ve ;
'' Kolay gelsin kızım.'' Dedi. Tuğçe hafifçe gülümseyip başını salladı.
''Nasılsın yavrum '' dedi teyze.
'' İyiyim teyzecim. Siz?''
''İyiyim yavrum. ''
Teyze beyaz, kıvırcık saçlı , mavi gözlü, tatlı biriydi. Tuğçe;
'' Hasta mısın sen Teyzecim?'' diye sordu.
'' Evet kızım. Az dolaşıyım dedim''
'' Geçmiş olsun.''dedi Tuğçe. '' Hastalığınız neydi ? ''
'' Kalp hastasıyım ben yavrum.'' Diyerek hüzünle cevapları Teyze.

Teyze ;
''İsmin ne bakalım güzel kız.'' Dedi.
'' Tuğçe teyzeciğim.''
Teyze Tuğçe'ye eğilerek '' Ne güzel ismin var.''dedi.
Tuğçe mahçup tavrıyla '' Teşekkürler . Annem koymuş.'' Dedi.
Birkaç saniyelik sessizlik ardından teyze tekrar Tuğçe'ye döndü ;
'' İşine engel olmuyorum değilmi Hemşire kızım?''
'' Hayır teyzecim . Bende çay içecektim, sanada koyuyum mu?''
Teyze başını sallıyarak onayladı. Tuğçe de hemen elindeki iki bardak çayla geri geldi.
'' Sizin isminiz neydi teyzeciğim?''
Teyze elindeki çayından bir yudum alarak ;
'' Keziban benim adım.'' Dedi.
Keziban teyze ile Tuğçe bir süre sohbet ettiler. Daha sonra 'Hemşire Hanım' diye seslendi birisi. Tuğçe teyzeye dönerek ;
'' Bir dakikaya dönerim.'' Dedi.
Tuğçe geri döndüğünde teyze orada yoktu.

Tuğçe sabah sekiz olduğunda nöbet saati bitmişti. Çıkmak için hazırlanmaya başladı. Kabanını giyerken telefonu çalmaya başladı. Arayanın Sibel olduğunu gördü. Sibel 'in çocuğu rahatsızlandığı için onun yerine nöbette durmasını rica etti ve Tuğçe'de kabul etti. Tuğçe 2 gün daha iki- üç saat aralıklı bir uykuyla nöbetteydi.
Gece saat yine on olmuştu. İki gün önceki tanıştığı Keziban teyze ile tekrar karşılaşmıştı.
'' Merhaba evladım . Bugünde mi sen varsın?'' dedi teyze. '' Bende yine senin olmanı diliyordum.'' Diye de devam etti. Tuğçe şaşırarak sordu; '' Neden teyze?''
Teyze Tuğçe'nin elini şefkatle tutarak '' Seninle konuşmak güzel .'' dedi.
Tuğçe yine mahçup olmuştu. Tuğçe teyzenin elinin soğuk olmasına şaşırınca;
'' Gel oturalım teyzecim. Birde çay getireyim.'' Dedi. Teyze Tuğçe'yi yine başıyla onayladı.
Tuğçe çayları getirince , oturup yine sohbet etmeye başladılar.
'' Teyzecim sen hastayım demiştin. Biz doktorla odaları gezdik ama sana hiç rastlamadım.'' Dedi Tuğçe.
'' Koridorun sonundaki Odadayım kızım. Ben tuvaletteyken gelmişsinizdir.'' Tuğçe teyzenin cevabına şüphelensede bir şey demedi. Hastayı görmemesi imkansızdı. Zaten hastaları kontrol için geziyorlardı.
'' Benim bir kızım , birde oğlum var. Almanyada yaşıyorlar. Onları çok özledim. '' demesi üzerine Tuğçe tekrar teyzeye döndü. '' Torunlarımda var . Onlarıda özledim. Senin annen, baban hayatta mı ?''
Tuğçe başını hafifçe sallayaraktan '' Evet hayattalar . Beraber yaşıyoruz.'' Dedi.
Tuğçe anne , babasını çok seviyordu. Evlense dahi onların yanından ayrılmayağını kendine hatırlatıyordu hep.
'' Allah ayırmasın yavrum. Bende ölmeden göreydim evlatlarımı.'' Dedi teyze.
'' İnşallah Keziban teyze. ''
Tuğçe çayları tazelemek için ayağı kalktı. O sırada telefonu çalmaya başladı. '' Alo?''
Arayan kişi Tuğçe'nin arkadaşı Nejlaydı.
'' Tuğçe , gelsene aşağı kata . Sana bir şey göstereceğim.'' Tuğçe onaylayarak telefonu kapattı ve Teyzeden müsaade istedi.
'' Tamam kızım benimde vaktim doldu zaten.'' Dedi .

Tuğçe Aşağı kata , Nejla'nın yanına indi. Nejla ona tlefonundaki erkek arkadaşı ile çekindiği resimleri gösterdi. Nejla erkek arkadaşı hakkında komik iltifatlarınıda eksik etmemişti. Nöbet yerine gitmesi gerektiği için çok geçmeden yukarı çıktı Tuçe.