-"Ne oluyor yaa" diyerek beni dürten abime baktım.
-"Özür dilerim güzelim uyandırmak istemezdim ama az önce kafeden sezin aradı dün sanırım onlara numaranı veremeyince kafeyi aramışlar saat birde hastahanede bekleyecekler" demesiyle
-"Saat kaç" dedim.
-"12" demesiyle yattığım yerden hızla kalktım
-"Hihh ne demek 12 abi işe geç kaldık niye erken kaldırmadın sende mi yeni uyandın hem" diyerek sorularımı sıraladım. Kolumdan tutarak beni durdurdu
-"Bir sakin ol güzelim yaa bugün kafeye gitmeyelim bende seninle geleceğim"
-"Olur abi ama arcan ne olacak onunla karşılaşmalarını istemiyorum henüz" dedim.
-"Haklısın güzelim hastahaneye giderken kafeye uğrar seboşa bırakırız istersen" demesiyle olumlu anlamda başımı salladım.
-"Çok iyi olur"
-"Ayye, dayı" arcanın sesiyle ikimizde ona bakarken dizlerimin üstüne çöktüm.
-"Günaydın annecim" diyerek yanağından öptüm.
-"Güyaydın ayye" diyerek onunda yanağımdan öpmesiyle tebessüm ettim.
-"Anneciğim şimdi kahvaltı edeceğiz ondan sonra bizim dayıyla bir işimiz var seni seboşa bıraksam olur mu?" Diyerek sordum. Anında dudaklarını büzerek konuştu
-"Olmaz annecim ama söz veriyorum gelince seninle parka gideceğiz" dememle büzdüğü dudakları anında gülümsedi
-"Tamam o zaman ama höptiyikte istiyoyum" demesiyle kıkırdadım. Çok tatlı konuşuyordu.
-"Tamam annecim sen nasıl istersen, şimdi anlaştığımıza göre hemen kahvaltıya" diyerek elinden tutarak onuda kaldırdım.
Kahvaltımızı yapmış, ardından arcanı kafeye bırakmış şimdide abimle hastahaneye gidiyorduk.
Yaklaştığımız her an için kalbim ve bedenim kasılırken derin derin nefesler aldım. Bu kadar zor olmamalıydı. Arabanın hastahanenin önünde durmasıyla titreyen ellerimle kapıyı açarak arabadan indim.
Abim yanıma gelerek titreyen ellerimi tuttu
-"Güzelim biraz sakin ol lütfen" diyerek beni sakinleştirmeye çalıştı. Derin bir nefes aldıktan sonra abimin elini bırakmadan
