Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
§ ᗩYՏᗩ ᑌYᘜᑌᖇ (ᗩKᗪOᘜ̆ᗩᑎ ) § 🌑
Aile...
Dört harfli o kelime, sözde bir ailem var.
Bana soyadlarını vermiş annem, babam.
Ama hepsi sözde, evin kapısından girdiğimiz anda yalnızım. Annem ve babamın tek çocukları var abim Fatih Uygur.
Uygur çiftinin gözde erkek çocukları pardon sadece anne, babamın değil tüm sülalenin.
İki kız kuzenim ile birlikte dışlanmaya mahkum kalmıştık. Çünkü ailemiz erkek çocuğun soyu devam ettirdiğine inanıp kız çocukları oldukça gereksiz buluyor.
Erkek çocukları ne kadar el üstünde tutuluyorsa kız çocukları da o kadar ezikleniyor.
Annem oldukça katı bir insan, neyse ki babam onu biraz yumuşatıyor ama onun içinde bir tek başarım önemli.
Bana abilik yapmayan abim , benden altı yaş büyük ve kısa süre önce yurt dışına okumaya gitti
Bana hiçbir zaman iyi bir abi olamasa da sonuçta abimdi, onu özlüyor ve arada arıyordum.
Neyse ki o annem ve babam gibi beni görmezden gelmek yerine benimle kısa da olsa konuşmalar yapıyor.
Mesafeli arkadaşlar gibiydik.
Bir de Çınar var, kardeşim, abim, ailem.
İlk okulda bana 'Çıkma' teklifi etmek gibi bir hata yapması sonucu benden temiz bir dayak yemişti
Velilerimiz okula çağırıldığı zaman annem gelip sadece oturmuştu. Çınar'ın annesi Sevgül teyze de gelip bana sarılmıştı.
"Aferin kızım kendimi hep böyle koru."
Üzerimde emeği annemden çoktu. Samet amca da Sevgül teyze de benim için çok değerliydi.
"Aysa hala uyuyor musun sen?"
Kapıyı açarak içeriye dalarcasına giren annemdi. Bugün pazartesi günüydü ama okul yarı yıl tatili sebebiyle on beş gün evdeydim.
"Uyandım anne hazırlanıcam şimdi."
Bıkkın sesimle konuşarak yataktan kalktım ve odamda ki lavaboya ilerlemeye başladım.
"Sana yeni aldığım elbiseyi giyin arkadaşlarım gelicek."
"Tamam anne."
Odamdan çıkması ile ofladım. Mükemmel olmamı istiyordu. Ben de bundan bıkmıtşım.
