Unicode
"ပါးပါး....."
"သားဝမ်လေး......"
"ပါးပါး ဘာလို့ငိုနေတာလဲ မငိုပါနဲ့ Daddy ကပြန်နိုးလာမှာပါ.....ပါးပါး..မငိုနဲ့တော့နော်...."
"အင်းပါ..သားရယ်..ပါးပါးမငိုတော့ပါဘူး......"
"ပါးပါး..ကလိမ်မာတယ်...ကြည့်နေ Daddy အမြန်ဆုံးပြန်နိုးလာမှာ...."
"ဟုတာပေါ့ ဝမ်လေးရယ် သားရဲ့ Daddy ပြန်ကောင်းလာတော့မှာပါ....သား Daddy ကိုချစ်လား..."
"ချစ်တာပေါ့ ပါးပါးရယ် သားမှာ...ချစ်ရမဲ့လူကပါးပါးရယ် Daddy ရယ်ပြီးတော့ ဘိုးဘိုးနဲ့ဖွားဖွားရယ် ဦးဦးတို့ရယ်ပါရှိတာကို..."
"ဟုပါပြီ ဝမ်လေးရယ်..ပါးမှာလည်းပါးပါးကလည်းဝမ်လေးတို့ကိုချစ်တယ်နော်..."
"ဟုပါး.ပါး....ဟင်...ပါးပါး..."
"ဘာဖြစ်လို့လဲ...သား....."
"Daddy လက်လှုပ်သွားတယ်.."
"တကယ်လား..သား..."
"ဟုတယ်ပါးပါး...သားမြင်လိုက်တယ်.."
ရှောင်ကျန့်လည်းဝမ်လေးပြောသလို ရိပေါ်ကိုစောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်...
ဝမ်လေးပြောသလိုပဲ ရိပေါ်လက်ကလေးတွေလှုပ်လာပြီး......မျက်လှုံးလေးတွေ မှိတ်ခကလပ် ဖြစ်လာတယ်.......
နောက်ဆုံးရိပေါ်မျက်လုံးပွင့်လာခဲ့တယ်...
"ဦး......ဒေါက်တာ...ဒေါက်တာ...."
ဒေါက်တာရောက်လာပြီးရိပေါ်ကိုစစ်ဆေးလျက်တွေပြုလုပ်ခဲ့တယ်......
"ဂုဏ်ယူပါတယ်....အနည်းဆုံးတစ်နှစ်လောက်ကြာမယ်ထင်ထားခဲ့တာ....အခုတော့ခြောက်လနဲ့
ပြန်နိုးလာခဲ့တယ်...လူနာရဲ့စိတ်အားထက်သန်မှုလည်းပါတာပေါ့.... လူနာကိုဂရုစိုက်ပေးပါ..
ချက်ချင်းကြီးလမ်းလျှောက်လို့မရသေးပါဘူး.
ခြေယက်လတောင်အိပ်ယာထဲနေခဲ့တာဆိုတော့ တဖြေးဖြေးချင်းကျင့်ယူပေးရပါမယ်..."
"ဟုကဲ့ပါဒေါက်တာကျေးဇူးပါ.."
ဒေါက်တာလည်းအခန်းထဲကထွက်လာလိုက်တယ်....
"ဦး......"
"ကလေးငယ်....."
"ဦး..ဟင့်..ဟင့်..ကျေးဇူးပါ...ကျေးဇူးပါပြန်နိုးထလာပေးတဲ့အတွက်....ဟင့်..ဟင့်...နောက်ပြီးတောင်းပန်ပါတယ်...."
ESTÁS LEYENDO
Love born of hatred
Fanficငါတို့မိသားစုအပေါ်မှားခဲ့တဲ့တွေအတွက်မင်းပြန်ပေးဆပ်ရမယ်ရှောင်ကျန့်...မင်းကငါ့အတွက်တော့အသုံးချခံသက်သက်ပဲ ဝမ်ရိပေါ် ဦးပြောသလိုကျန့်ကျန့်နေပါ့မယ်...ဦးခိုင်းသမျှကျန့်ကျန့်လုပ်ပေးပါမယ်...ဒါမဲ့ကျန...
