Stay Here|Hyunin

|5|Endişelenme

<3

Hyunjin

Hyunjin:
"Pşt... Jeongin."

Fısıldayarak uyuyan güzelliğin kulağına fısıldadım. Huylanıp yavaşça gözlerini aralayıp bana baktığında yüzlerimizin yakınlığı nedeniyle kafamı geri çektim biraz. O da aynı sebepten dolayı kafasını omzumdan çekip gözlerini ovuşturdu.

Jeongin:
"Hava kararmış! Saat kaç?"

Hyunjin:
"Korkma... Saat 10 daha. Merak etme geceleri pek sorun çıkmaz."

Jeongin:
"Bizim kitapta çok çıkıyor ama. Her gece birilerinin kellesi uçuruluyordu. Hyung..."

Hyunjin:
"Hm?"

Jeongin:
"Ah boş versene."

Hyunjin:
"Peki. Gidelim daha geç olmadan. Babamlar merak etmiştir."

Ayağa kalkıp ona baktım. Biraz endişe ile kafasını sallayıp ayağa kalktığında yürümeye başladık.

Hyunjin:
"Lanet olsun."

Jeongin:
"Noldu hyung?"

Hyunjin:
"Önemli değil. Yürü hadi."

Kaşlarını çatmıştı birkaç saniyeliğine. Eve doğru yürürken, pek belli etmemeye çalışsa bile tırsıyordu. Ve sürekli bana yakın yürüyordu. Tatlılığına gülümseyip kafamı iki yana salladım.

Ara sokaktan gelen yüksek ses ile aniden koluma girip gözlerini sıkıca kapamıştı. Kolumu çok sıkmasından ne kadar korktuğunu anlıyorum. Yavaşça yüzüne baktığımda çok korktuğunu anladım.

Hyunjin:
"Jeongin sadece bir kedi çöp kutusuna girdi. Korkmana gerek yok. Ama yine de rahat olman için..."

Kolumu bırakmasını sağlayıp önüne geçtim. Biraz eğilip sırtıma gelmesini ima ettiğimde hiç düşünmeden geldi hemen. Kollarını boynuma dolayıp yüzünü gömdüğünde düşmemesi için bacaklarından tuttum. Çok hafifti...

Sırtımda korkan bir çocuk... Dışardan nasıl gözükürdü acaba? Arada gözlerini açıp etrafa bakıyordu ve hızla geri kapatıyordu. Arkamda olsa bile anlayabiliyordum.

Hyunjin:
"Rahat mısın? Farklı bir şekilde de taşıyabilirim eğer rahat değilsen."

Jeongin:
"Hyung rahatlığımı boş ver. Sadace bir an önce eve gitmek istiyorum."

Kafamı sallayıp hızlandım. Biraz sonra apartmana girip bıraktım onu sırtımdan. Arkama dönüp yüzüne baktım.

Hyunjin:
"Geldik."

Bileğinden tuttuğumda merdivenleri çıkmaya başladık. Kapının önüne geldiğimizde hemen açıp içeriye girdik. Minik adımlar ile odama girdik. Jeongin hemen yatağıma girip küçülmüştü. Yorganı kafasına kadar çektiğinde titrediğini fark etmiştim. Cidden çok korkuyordu...

Yanına oturup elimi omzuna koydum.

Hyunjin:
"Ben yanındayken sana hiçbir şey olmaz."

Gözlerini aralayıp bana baktığında gülümsedim.

Jeongin:
"H-hyung çok utanıyorum."

Hyunjin:
"Niye?"

Jeongin:
"Bir çizgi romandan geliyorum ve korkusuz olmam lazımdı. Ama ben her şeyden korkuyorum. Çok utanç verici..."

Dudağımı büzüp kafamı sağa sola salladım.

Hyunjin:
"Utanç verici değil Jeongin. Ben seni tüm huylarınla seviyorum."