Ne krahet e tij!(E PERFUNDUAR)

Kapitulli 34

Mia kishte pritur ndoshta nje falje,por jo nje propozim.Ishte shume me shume nga cfare kishte menduar me koken e saj.
Ai moment ishte kaq magjik.
Lotet kishin zene vend dhe kishin krijuar rruge ne faqet e saja.
Eideni ishte ngritur ne kembe per te dhe po i propozonte.Shume ndryshe nga ai propozimi tipik i perrallave ku mashkulli ulet ne gjunje,por per Mian ishte nje enderr e bere realitet.
Sa shume e donte ate njeri.Edhe pse ishte merzitur nga ai e donte me cdo qelize te trupit te saj.
-Eiden,kjo eshte dicka kaq magjike.
Sigurisht qe pranoj te martohem me ty.Sigurisht qe pranoj te jem bashkeudhetarja jote.
Dhe sigurisht qe une kam gjithmone te drejte.
Mia ju afrua per ta puthur e per ta perqafuar si te kishte nje jete qe po e priste.
Eiden ne pamundesi per te bere dy veprime pernjehere edhe pse u mundua, pasi e puthi u ul serish ne karroce qe ti vendoste unazen ne gisht.
-Me fal zemer,por nuk mundem te qendroj me shume ne kembe.
-Ooo jo kjo qe bere eshte me shume nga cmund te kerkoja.
-Per ty ja vlen cdo sakrifice.
Ta premtoj e vogla ime qe do jem gjithmone krah teje dhe do ndryshoj per ty.Do behem me i fort dhe do ngrihem nga kjo karrige e shemtuar.Te dua dhe do te dua deri ne frymen e fundit.
Eiden i vendosi ne gisht unazen dhe Mia serish ju hodh ne nje perqafim dhe puthje te ngrohta.
-Sa me kishte marr malli.
-Mua me shume zemer.Mua me shume!
Mund te ulesh.Cdo gje qe shikon ne kete tavoline eshte per ne te dy.Se mora vesh qe as ti ske ngrene si duhet.Duhet ta marrim veten me te mira tani.
Mia filloi te qeshte.
-Po qe ke te drejte.Tani le te hame pra.
Te dy te lumtur krah njeri-tjetrit filluan te konsumonin ushqimin dhe te shijonin shoqerine mes tyre.
***
Kishin kaluar ore te mira duke folur mbi gjithcka qe kishte kaluar ne kohen kur ishin zene.Dhe ne fund ishin drejtuar drejt tendes per te vazhduar biseden edhe brenda.
-Si ka mundesi qe nuk me ke telefonuar asnje dite?
-E kam bere zemer,thjesht nuk kam folur.Doja thjesht te degjoja zerin.
-Pra ishe ti?Ishe ti qe me telefonoje dhe pastaj e fikje.
-Po une.
-Po pse nuk flisje?
-Sepse mendoja se nuk doje te degjoje zerin tim.
-Une mezi te prisja.
-Me fal,nuk doja te lendoja.Te dua aq sa friksohem nga humbja jote.
-Hey Eiden nuk ka problem,por kjo situata midis nesh do kishte qene me e qete nese sdo ishim te dy kaq kokeforte.
-Po ke te drejte.Tani e tutje do jete gjithcka ndryshe.Je gjeja me e mire qe me ka ndodhur ne jete.
-Ooo zemer edhe ti per mua.
-Pra nuk do ikesh dhe te me lesh vetem.
Mia filloi te qeshte.
-Budalla paske kujtuar se do ikja vertete?Ishte nje justifikim,nuk do iki ne asnje vend.
-Tani me duket se u ringjalla per te dyten here.
Mia qeshi akoma dhe me shume kete here.
-Ta dashuroj shpirtin Eideni im.Mos me ler me vetem.Keto dite pa ty ishin sketerre.
-E di shpirt edhe per mua,por nuk do kete me dite te tilla.
Mia u ngrit dhe e puthi embel duke e bere Eidenin te kishte emocione.
-Une akoma nuk jam i plote per ty.A do te mjaftoje kjo gje derisa te behem mire?
-Te dua njelloj si me para madje akoma dhe me shume dhe do jesh gjithmone mjaftueshem per mua.
Mia iu ul ne preher dhe filloi ta puthte akoma dhe me shume duke i bere puthjet te beheshin me te ndjeshme nen driten e qirinjve.
Nuk donte qe situata te behej me e sikletshme  per te dhe e ndihmoi Eidenin qe te ngrihej dhe e shtrihu ne krevat.Te pakten keshtu do ishin me rehat.
E shtriu dhe u shtri dhe ajo krah tij.Sa shume i kishte munguar aroma e tij.
U ngrit me duar duke e pare ne sy.
-Faleminderit per te gjithe dashurine qe me dhuron.
-Faleminderit ti Mia ime qe me duron.Te du...
Dhe akoma pa mbaruar fjalen Mia i rrembeu serish nje puthje e puthi deri ne dehje.E teksa e puthte kudo nisi ta zhvishte pak nga pak.
-Mia zemer a je e sigurt?
-Me shume se cdo gje tjeter.
-Por do te bie pergjegjsia ty.
-E cfare pastaj?Duhet te dashurojme njelloj apo jo?Duhet te lodhemi dhe te dy njelloj besoj.
Eideni buzeqeshi.
-Eh cdo heq une me ty.
-Vetem gjera te mira pa merak.
Eideni ja kapi fytyren me duar duke e afruar me prane vetes dhe kesaj here i dhuroi ai nje puthje nga ato marramendeset qe vetem ai dinte ti dhuronte.
Mia nderkohe filloi te mbaronte punen qe kishte lene ne gjysem.
I takonte asaj ta bente punen me te madhe,por deshira dhe ndjenja ishte me e forte se gjithcka ne kete mes
-Mezi pres te te bej timen edhe njehere Mia
,Mias kaq i mjaftoi per te vazhduar edhe me shume me ate qe kishte nisur.
Puthjet nisen te dendesohesh dhe brenda pak minutave te dy kishin nisur te shijonin njeri-tjetrin.
Ajo nate per ato te dy dukej kaq e gjate dhe magjike....
Kishte qene e gjitha nje perralle!
***
Mengjesi kishte mberritur duke gjetur Mian dhe Eidenin te perqafuar me njeri tjetrit.
Eideni zgjohet i pari dhe e shikon teksa fle.
Sa e bukur qe i dukej.Ashtu e qete, e pafajshme fiks si nje engjell.Do donte qe ta stoponte kohen ne ato momente dhe te shijonte ate pamje te mrekullueshme.
E teksa Eideni filloi ti perkedhelte fytyren ajo nisi te zgjohej.
-Miremengjes princeshe!
-Zemer,miremengjes!
-A fjete mire?
-Po kisha shume kohe qe nuk flija kaq rehat.
Mia u ngrit nga vendi i saj dhe hipi siper Eidenit.
-Me kishte marre shume malli!
-Edhe mua zemer shume shume
-Te dua!Mos me ler me vetem.
-Asnjehere jeta ime.Do jem gjithmone ketu me ty dhe per ty.Te dashuroj!
Mia e puthi fort fort dhe me pas u ngrit per te bere nje dush nga dhoma tjeter qe ishte vecmas nga tenda,por sigurisht qe mori dhe Eidenin me vete.E ndihmoi te ulej ne karroce dhe shkuan te dy per te bere nje dush sepse ja kishin vertete nevojen.

invaaa
TheFireGirl244
its_amour
ManushaqeLime
InaQershori
Enfiolda

Hi girls!
Po e postoj kete pjese te shkurter vetem per ju.E di qe me quani genjeshtare se nuk e postova kur e thashe,por me besoni qe nuk kam patur mundesi.Dhe realisht eshte pjese e shkurter por e kam shkruar vetem sepse nuk doja te rrija kaq shume gjate pa ju postuar.
Shpresoj tju pelqeje per kaq sa zgjat kjo pjese.
Shume perqafime qe me mbeshtesni ne kete histori edhe pse e di qe merziteni pak "si shume"nga une.