004 — the only memory I have
Siedzę na ławce pod podstawówką, do której chodziłem. To było tak dawno, że wydaje się fikcją.
Obserwuję wychodzące z niej dzieci. Niewiele pamiętam z dzieciństwa. Mam wrażenie, że mój mózg blokuje te wspomnienia, bo są zbyt bolesne.
Właśnie tam pierwszy raz zobaczyłem Kwiat Lotosu. Był taki piękny. Cały biały. Młody i promienny. Jest taki do końca. Jednak byłem za mały, by to dostrzec.
To wszystko jego wina. Cała ta sytuacja.
Ale nie jestem zły. Ostatecznie kiedyś jeszcze się spotkamy.
Obserwuję jak dzieci śmieją się wesoło, gonią i sieją zamęt.
Kocha to. Jest tym.
Jesteś ze mną, prawda? Widzisz te roześmiane twarze, słyszysz ten okropny hałas. Naprawdę go nie znoszę.
Ale obiecałeś, że zawsze będziesz przy mnie.
Dlatego też ja jestem tu.
Obyś to docenił.
CZYTASZ
MY CANDY
Teen Fiction| zakończone | Historia balansująca na granicy jawy i rzeczywistości Youngnam wspomina przeszłość i zastanawia się nad teraźniejszością. Czy to wszystko naprawdę się wydarzyło? Czy Yon istniał? A może to tylko wymysły naćpanego lekami chłopaka? sho...