Diğer hastaların bakıcıları birer birer yatakhaneye gidiyorlardı. Ama biz; odanın bir köşesinde çocuk diğer köşesinde ben olacak şekilde duruyorduk.
Kendi kendine mırıldanıyordu ben ise bu duruma alışmış telefonuma bakıyordum.
00:07
Mırıldamayı keşmişti. Benim ise açlıktan karnım gurulduyordu. Ufaklık mışıl mışıl uyuyordu. Korkutucu bir an yaşasakta bu ufaklığın tatlı olduğu gerçeğini değiştirmezdi. Onu ittiğim için vicdan azabı çekiyordum. Çocuğun uyuduğundan emin olduktan sonra kantine atıştırmalık bir şeyler almaya indim. ona ve kendime birer çikolata aldıktan sonra odaya geri çıktığımda çocuk odada değildi.
BU NEYDİ ŞİMDİ!
Çocuk odada yoktu neredeydi bu çocuk.
Bir an önce bulmazsam ilk iş günümde kovulacaktım. İsmiyle seslenecektim, Kâğıtta yazıyordu ama akılda tutması çok zordu. Odanın tam ortasındayken kapının önünden hızlı hızlı adım sesleri geldi.
odadan çıktım koridor boyunca bakındım ve dolabın kapağı kapandı ve bir kıkırdama...
hangi dolap olduğunu kestiremediğim için sırayla tüm dolapları açmaya başladım.
1. Dolap kilitliydi. ama kapağına yumruk atılmıştı, yamuktu...
2. Dolapta yırtık kıyafetler vardı. galiba bunlar hastaların buraya getirilirken üstünde olan kıyafetlerdi.
3. dolabın kapağını açarken içerden bir güç açmama engel oldu. Onun olduğunu biliyordum ve korkuyordum. bir anda kapağı çektim çocuk ayaktaydı ama yere bakıyordu. korkudan ve konuşmamaktan kısılan sesimi düzeltip çocuğa seslendim
+ Şey sana çikolata aldım özür amaçlı sabah beni korkuttun bir daha yapma olur mu?
Ve çocuk kısık bir sesle;
-bu daha başlangıçtı Tom, daha beni bilmiyorsun.
Artık korkudan ziyade sinirlenmeye başlamıştım. Sesimi yükselterek;
+Ee yeter be yaramaz deli bozuntusu veletle uğraşmak için mi maaş alacağım ben. Al şu çikolatanı da hemen odaya!
Çocuğun kolunu kavramamla kendimi yere atmam bir oldu. Sanki elimle yüksek voltlu bir elektrik kablosunu kavramış gibiydim.
korkudan titreyerek "Nesin sen!" diye bağırdım. Bi anda koridorun ışıkları açıldı. Ve koridorun sonunda doktor vardı.
+ Henry sen ne yapıyorsun orada?
- Ee ben, şey...
Ve çocuk ağlamaya başlayınca doktor yaklaştı, çocuk ağlamaklı ve yüksek bir sesle;
+ Bana vurmaya kaktı bana bağırdı!
Doktorla bakıştık ve...
