Dit is deel 2 van my stupid boss.
2 maanden zijn voorbij en Blaire heeft haar leven terug weten te herpakken. Ze is terug verhuisd naar België en het oude hotel van haar vader herstart. Ze probeert niet te veel te denken aan het verleden, al weet z...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Eerder: Elke stap, elke gedachte, elke winkel, alles en ik moet hem vergeten. Wat hij gedaan had was fout en onmogelijk. Maar elke avond als ik in m'n bed lig kan ik het niet laten om te denken wat hij nu zou doen.
Waarschijnlijk is hij me allang vergeten. Wat ik beter ook eens zou doen.
Pov. Blaire
De volgende morgen is het zoals verwacht geen gewone morgen. Wat had ik ook gedacht, dat Sofie mij een avond kon meenemen zonder met een kater op te leveren?
Fout gedacht dus.
En juist vandaag moet ik met een zwaar hoofd opstaan. Juist wanneer het de opendeurdag is van mijn hotel.
Het moet ook altijd mij overkomen. De onhandige Blaire zoals altijd. Maar ik denk dat iedereen dit ondertussen van mij al gewend is. Niet dat drinken en zo. Ik denk dat dat er pas is geweest na Amerika. Ik ben nooit meer dezelfde geweest en ik weet dat ik dat nooit meer zal zijn.
Ik voel een vlaag van misselijkheid opkomen. Dat is nieuw. Ik ren als en gek naar het dicht bij zijne wc of emmer. Wat in dit geval de prullenmand is die het slachtoffer is geworden.
Ik kreun inwendig als ik zie wat voor puinhoop ik ervan heb gemaakt. "Schat wat is eraan de hand?" Ook dat nog. Klein ding. Nadat ik uit Amerika kwam ben ik zelfstandig gaan wonen. In een klein appartementje in het centrum van de stad. Het is niet groot maar wel erg gezellig. Ik heb altijd al gezegd dat ik mijn eigen appartement wou. Nou die is er nu.
Maar ik woon er niet alleen. Toen ik opzoek was naar vrijwilligers voor de opbouw en renovatie van het hotel heb ik Chris ontmoet. Chris heeft me weer doen glimlachen na mijn donkere dagen. Het is 1 van de liefste mannen die ik ontmoet heb en hij is eerlijk.
Het is een knappe man met blond haar en heldere blauwe ogen waar iedere vrouw in zou kunnen verdrinken. Het doet me denken aan de oceaan. Er is geen einde aan, je ziet het altijd maar verder en verder.
En dat hoop ik ook te kunnen doen met Chris. Tyler vergeten en verder de toekomst met Chris ingaan. Want dit is het nu en wat er vroeger gebeurd was is het verleden. En dat ben ik nu de laatste paar weken sinds ik samen met Chris een appartementje heb gekocht beseft.
Chris komt de slaapkamer ingelopen met enkel een handdoek om zijn middel. Hoe al te graag ik hem ook zo zie. Ik denk dat hij mij niet zo graag ziet hoe ik er nu uitzie. Als een puinhoop.
"Wat is er- Gaat het wel?" Hij komt als een bezetene aangerend en helpt me overeind. "Ja het gaat wel. Dankje." Bedank ik hem. Hij is altijd zo bezorgd. Hij komt al aangerend als ik nog maar mijn kleine teen stoot met een ijszak.
"Ik had Sofie nog zo gewaarschuwd om je niet te laten drinken vlak voor je belangrijke dag." Heeft hij nu echt gezegd tegen haar dat ik niet veel mocht drinken? Ik draai inwendig met mijn ogen. Sukkel.
